۵۱۴۲.الإمامُ الباقرُ عليه السلامـ في قولهِ تعالى :«حُنَفاءَ للّهِ ......... »و قَد سُئلَ ما الحَنيفِيَّةُ ؟ ـ: هِي الفِطرَةُ الّتي فَطَرَ النّاسَ علَيها ، فَطَرَ اللّهُ الخَلقَ على مَعْرِفَتِهِ . ^۱

۵۱۴۳.عنه عليه السلامـ في قولهِ تعالى :«فِطْرَةَ اللّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا»ـ: فَطَرهُم على مَعْرفَتِهِ أنَّهُ رَبُّهُم ، و لَو لا ذلكَ لَم يَعْلَموا ـ إذا سُئِلوا ـ مَن رَبُّهُم و لا مَن رازِقُهُم . ^۲

۵۱۴۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ أيضا في الآيةِ ـ: التّوحيدُ . ^۳

۵۱۴۵.عنه عليه السلامـ في قولهِ تعالى :«و إذْ أخَذَ ربُّـكَ مِن بَني آدَمَ مِنْ ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُـمْ عَلَى أَنْفُسِهِـمْ أَ لَسْتُ بِرَبِّكُـمْ قالُـوا بَلَـى شَهِدْنـا أَنْ تَقُولُـوا يَـوْمَ الْقِيامَـةِ إِنّـا كُنّا عَنْ هذَا غافِلِينَ»ـ: ثَبتَتِ المَعرِفَةُ في قُلوبِهِم ، و نَسُوا المَوقِفَ ، و سَيَذْكُرونَهُ يَوما ، و لَو لا ذلكَ لَم يَدْرِ أحَدٌ مَن خالِقُهُ و لا مَن رازِقُهُ . ^۴

(انظر) بحار الأنوار : 3 / 276 باب 11 ، 67 / 130 باب 4 .

۵۱۴۲.امام باقر عليه السلامـ در پاسخ به سؤال از آيين حنيف در آيه «حنفاء للّه ......... » ـفرمود : مراد فطرتى است كه خداوند مردم را بر آن سرشته است ؛ خداوند خلق را با سرشت خداشناسى آفريده است .

۵۱۴۳.امام باقر عليه السلامـ درباره آيه «فطرتى است كه خداوند همه را بدان فطرت بيافريده است» ـفرمود : آنان را بر سرشت خداشناسى و اين كه او پروردگارشان است آفريد ؛ و اگر چنين نبود در پاسخ به اين پرسش كه چه كسى پروردگارشان است و چه كسى آنها را روزى مى دهد، در مى ماندند .

۵۱۴۴.امام صادق عليه السلامـ نيز درباره همين آيه ـفرمود : مقصود توحيد است .

۵۱۴۵.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «و پروردگار تو از پشت بنى آدم فرزندانشان را بيرون آورد و آنان را بر خودشان گواه گرفت و پرسيد : آيا من پروردگارتان نيستم ؟ گفتند : آرى ، گواهى مى دهيم تا در روز قيامت نگوييد كه ما از آن بى خبر بوديم» ـفرمود : خداشناسى در دلهايشان استوار گشت و روز «اَلَست» و اخذ گواهى را از ياد بردند ؛ امّا روزى به يادش مى آورند . و اگر چنين نبود هيچ كس نمى دانست كه آفريدگار و روزى دهنده او كيست.