۵۴۴۵.عنه عليه السلام :إنّ للّهِ عِبادا كَسَرَتْ قُلوبَهُم خَشْيَةُ اللّهِ ، فاسْتَكْفَوا عنِ المَنْطِقِ ، و إنّهُم لَفُصَحاءُ عُقَلاءُ ألِبّاءُ نُبَلاءُ ، يَسْبِقونَ إلَيهِ بالأعْمالِ الزّاكِيَةِ ، لا يَسْتَكثِرونَ لَهُ الكَثيرَ ، و لا يَرْضَونَ لَهُ القَليلَ ، يَرَونَ أنفُسَهُم أنّهُم شِرارٌ ، و إنّهُمُ الأكْياسُ الأبْرارُ . ^۱

۵۴۴۶.عنه عليه السلام :العَجَبُ مِمَّن يَخافُ العِقابَ فلَم يَكُفَّ ، و رَجا الثَّوابَ فلَم يَتُبْ و يَعْمَلْ ! ^۲

۵۴۴۷.عنه عليه السلام :مَن خافَ رَبَّهُ كَفّ ظُلْمَهُ . ^۳

۵۴۴۸.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :لا خَوفَ كخَوفٍ حاجِزٍ ، و لا رَجاءَ كرَجاءٍ مُعينٍ . ^۴

۵۴۴۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا يكونُ العَبدُ مؤمنا حتّى يكونَ خائفا راجِيا ، و لا يكونُ خائفا راجِيا حتّى يكونَ عامِلاً لِما يَخافُ و يَرْجو . ^۵

۵۴۵۰.عنه عليه السلام :الخائفُ مَن لَم تَدَعْ لَهُ الرَّهْبةُ لِسانا يَنْطِقُ بهِ . ^۶

۵۴۴۵.امام على عليه السلام :همانا خداوند را بندگانى است كه ترس از خدا دلهايشان را شكسته است و از اين رو ، زبان در كام كشيده اند در حالى كه مردمانى سخنور و خردمند و صاحب دل و نجيب هستند، با اعمال پاك به سوى خدا مى شتابند، اعمال زياد را در پيشگاه او زياد نمى شمارند و به عمل اندك خشنود نمى شوند ، خود را بدترين مردمان مى دانند، در حالى كه مردمانى زيرك و نيكو كارند.

۵۴۴۶.امام على عليه السلام :تعجب است از كسى كه از كيفر مى ترسد ولى از گناه باز نمى ايستد، و به پاداش اميد دارد، اما توبه و عمل نمى كند!

۵۴۴۷.امام على عليه السلام :كسى كه از پروردگار خويش بترسد از ستمكارى خود دارى كند .

۵۴۴۸.امام باقر عليه السلام :هيچ ترسى چون ترسِ بازدارنده [از گناه و كيفر شدن] و هيچ اميدى چون اميدِ يارى كننده [بر كار نيك و رسيدن به ثواب الهى] نيست .

۵۴۴۹.امام صادق عليه السلام :بنده، مؤمن نباشد مگر آن گاه كه بيمناك و اميدوار باشد و بيمناك و اميدوار نباشد مگر آن گاه كه بيم و اميد او را به عمل كشاند .

۵۴۵۰.امام صادق عليه السلام :خائف [از خدا] كسى است كه هراس، زبانى برايش نگذاشته كه با آن سخن بگويد .