۵۴۷۵.عنه صلى الله عليه و آله :قالَ اللّهُ تبارَكَ و تعالى : و عِزَّتي و جَلالي ، لا أجْمَعُ على عَبْدي خَوفَينِ ، و لا أجْمَعُ لَه أمْنَينِ ، فإذا أمِنَني في الدُّنيا أخَفْتُهُ يَومَ القِيامَةِ ، و إذا خافَني في الدُّنيا أمِنْتُهُ يَومَ القِيامَةِ . ^۱

۵۴۷۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الخَوفُ أمانٌ . ^۲

۵۴۷۷.عنه عليه السلام :مَن خافَ أمِنَ . ^۳

۵۴۷۸.عنه عليه السلام :ثَمرَةُ الخَوفِ الأمنُ . ^۴

۵۴۷۹.عنه عليه السلام :خَفْ تأمَنْ ، و لا تَأمَنْ فتَخَفْ . ^۵

۵۴۸۰.عنه عليه السلام :خَفْ رَبَّكَ و ارْجُ رَحمتَهُ؛ يُؤْمِنْكَ مِمّا تَخافُ و يُنِلْكَ ما رَجَوتَ . ^۶

۵۴۸۱.عنه عليه السلام :لا يَنْبَغي للعاقِلِ أنْ يُقيمَ على الخَوفِ إذا وَجدَ إلى الأمْنِ سَبيلاً . ^۷

۵۴۸۲.الإمامُ الحسينُ عليه السلامـ و قد قيلَ لَهُ : ما أعْظَمَ خَوفَكَ مِن رَبِّكَ ! ـ: لا يَأمَنُ يَومَ القِيامَةِ إلاّ مَن خافَ اللّهَ في الدُّنيا . ^۸

۵۴۸۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مِسْكينٌ ابنُ آدَمَ ! لَو خافَ مِن النّارِ كما يَخافُ مِن الفَقْرِ لأَمِنَهُما جَميعا ، و لو خافَ اللّهَ في الباطِنِ كما يَخافُ خَلْقَهُ في الظّاهِرِ لسَعِدَ في الدّارَينِ . ^۹

۵۴۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداى تبارك و تعالى فرمود: به عزّت و جلالم سوگند كه براى بنده ام دو ترس و دو امنيت فراهم نمى آورم : اگر در دنيا خود را از من ايمن بداند در روز رستاخيز او را هراسان كنم و اگر در دنيا از من بترسد در روز قيامت او را ايمن گردانم .

۵۴۷۶.امام على عليه السلام :ترس، [مايه]امنيت است.

۵۴۷۷.امام على عليه السلام :آن كه ترسيد، در امان مانْد .

۵۴۷۸.امام على عليه السلام :ميوه ترس ، امنيت است .

۵۴۷۹.امام على عليه السلام :بترس، تا ايمن بمانى ، و خود را در امان مدان، كه گرفتار ترس مى شوى .

۵۴۸۰.امام على عليه السلام :از پروردگارت بترس و به رحمت او اميدوار باش، تا تو را از آنچه مى ترسى، ايمن دارد و به آنچه اميد دارى ، برساند .

۵۴۸۱.امام على عليه السلام :خردمند را نسزد كه چون راه رسيدن به امنيت را بيابد ، باز هم ترس پيشه كند .

۵۴۸۲.امام حسين عليه السلامـ در پاسخ به اين گفته كه : چقدر از پروردگارت ترسانى؟! ـفرمود : در روز رستاخيز ايمن نيست مگر آن كس كه در دنيا از خداوند ترسان باشد .

۵۴۸۳.امام صادق عليه السلام :بيچاره آدميزاد ! اگر همچنان كه از نادارى مى ترسد ، از دوزخ مى ترسيد، از هر دوى آنها در امان مى ماند، و اگر همچنان كه در آشكار از مردم مى ترسد، در نهان نيز از خدا مى ترسيد، در هر دو سراى سعادتمند مى شد .