۵۴۳۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّ المؤمنَ لا يُصْبِحُ إلاّ خائفا و إنْ كانَ مُحْسِنا ، و لا يُمْسِي إلاّ خائفا و إنْ كانَ مُحْسِنا ، لأنّهُ بَينَ أمْرَينِ : بَينَ وَقْتٍ قد مَضى لا يَدْري ما اللّهُ صانِعٌ بهِ ، و بينَ أجَلٍ قدِ اقْتَربَ لا يَدْري ما يُصيبُهُ مِن الهَلَكاتِ . ^۱

۵۴۳۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :المؤمنُ بَينَ مَخافَتَينِ: ذَنبٌ قَد مَضى لا يَدْري ما صَنعَ اللّهُ فيهِ ، و عُمرٌ قَد بَقيَ لا يَدْري ما يَكْتَسِبُ فيهِ مِن المَهالِكِ ، فهُو لا يُصْبِحُ إلاّ خائفا و لا يُصْلِحُهُ إلاّ الخَوفُ . ^۲

۵۴۳۱.امام على عليه السلام :مؤمن ، هرچند نيكوكار باشد، شب و روز را در بيم و هراس به پايان مى برد؛ زيرا او ميان دو حالت قرار دارد: زمانى كه گذشته است، و نمى داند خدا با او چه كرده است و اجلى كه نزديك گشته، و نمى داند چه خطراتى گريبان گيرش خواهد شد .

۵۴۳۲.امام صادق عليه السلام :مؤمن ميان دو ترس به سر مى برد : گناهى كه در گذشته كرده است و نمى داند خدا با آن چه كرده است [و آن را بخشيده يا نه!] و عمرى كه باقى مانده است و نمى داند در آن مدت چه گناهان مهلكى مرتكب خواهد شد؛ بنا بر اين ، مؤمن پيوسته ترسان است و جز ترس اصلاحش نكند .