۴۰۴۴.عنه صلى الله عليه و آله :إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ أنْبَتَ اللّهُ لِطائفةٍ مِن اُمّتي أجْنِحَةً ، فيَطيرونَ مِن قُبورِهم إلى الجِنانِ يَسْرَحونَ فيها و يَتَنعَّمونَ كيفَ شاؤوا ، فتَقولُ لهُمُ المَلائكَةُ : هَل رَأيْتُم حِسابا ؟ فيقولونَ : ما رَأينا حِسابا ، فيقولونَ : هَل جُزْتُم على الصِّراطِ ؟ فيقولونَ : ما رَأينا صِراطا ، فيقولونَ لَهُم : هَل رَأيْتُم جَهَنّمَ ؟ فيقولونَ : ما رَأيْنا شَيئا ، فتقولُ المَلائكَةُ : مِن اُمّةِ مَن أنتُم ؟ فيقولونَ : مِن اُمّةِ محمّدٍ صلى الله عليه و آله .
فيقولونَ : نَشَدْناكُمُ اللّهَ ، حَدِّثونا ما كانَتْ أعْمالُكُم في الدُّنيا ؟ فيقولونَ : خَصْلَتانِ كانَتا فِينا ، فَبلّغَنا اللّهُ هذهِ المنزِلَةَ بفَضْلِ رَحمَتِهِ ، فيقولونَ : و ما هُما ؟ فيقولونَ : كُنّا إذا خَلَونا نَسْتَحي أنْ نَعْصِيَهُ ، و نَرْضى باليَسيرِ مِمّا قَسمَ لَنا ، فتقولُ المَلائكَةُ : يَحِقُّ لَكُم هذا . ^۱

۴۰۴۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در روز رستاخيز، خداوند براى گروهى از امّت من بالهايى مى روياند كه با آنها از گورهاى خود به بهشت پرواز مى كنند و در آن به گشت و گذار مى پردازند و هر گونه بخواهند از نعمتهايش برخوردار مى شوند. فرشتگان از آنها پرسند: آيا حسابرسى شديد ؟ جواب دهند : ما حسابى نديديم . پرسند : آيا از صراط گذشتيد؟ پاسخ دهند : ما صراطى نديديم. پرسند : آيا دوزخ را ديديد ؟ پاسخ دهند : ما چيزى نديديم. فرشتگان گويند : شما از امت كه هستيد ؟ پاسخ دهند : از امت محمّد صلى الله عليه و آله . فرشتگان گويند : شما را به خدا سوگند مى دهيم به ما بگوييد كه اعمال شما در دنيا چه بود ؟ پاسخ دهند : دو خصلت در ما بود كه خداوند به فضل رحمت خود ما را بدين مقام رساند . پرسند : آن دو خصلت كدام است؟ گويند : ما در خلوت و تنهايى خود از معصيت خدا شرم مى كرديم، و به همان اندك روزيى كه قسمت ما شده بود خرسند بوديم. پس فرشتگان گويند: اين مقام حقّ شماست.