۴۱۲۰.عنه عليه السلامـ و قد سُئلَ : مَن أعظَمُ النّاسِ حَسْرةً ؟ ـ: مَن رأى مالَهُ في مِيزانِ غَيرِهِ ، فأدخَلَهُ اللّهُ بهِ النّارَ ، و أدخَلَ وارِثَهُ بهِ الجَنّةَ . ^۱

۴۱۲۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنّ أعظَمَ النّاسِ يَومَ القِيامَةِ (حَسْرَةً) مَن وَصفَ عَدْلاً ثُمَّ خالَفَهُ إلى غَيرِهِ . ^۲

۴۱۲۲.عنه عليه السلام :إنّ الحَسْرَةَ و النَّدامَةَ و الوَيْلَ كُلَّهُ لِمَنْ لَم يَنْتَفِعْ بما أبْصَرَهُ ، و مَن لَم يَدْرِ ما الأمرُ الّذي هُو علَيهِ مُقيمٌ : أ نَفْعٌ لَهُ أمْ ضُرٌّ؟ ^۳

(انظر) بحار الأنوار : 73 / 142 ، 143 و 92 / 251 .
العلم : باب 2842 .
جهنّم : باب 638 .

۴۱۲۰.امام على عليه السلامـ در پاسخ به اين سؤال كه پر افسوس ترين مردمان كيست ؟ ـفرمود : كسى كه مال و دارايى خود را در ترازوى ديگرى بيند و خداوند او را به سبب آن به دوزخ برد و وارث وى را به سبب آن [به خاطر انفاقش ]روانه بهشت سازد.

۴۱۲۱.امام صادق عليه السلام :بيشترين افسوس را در روز قيامت كسى مى خورد كه سخن از عدالت بگويد اما خود با ديگران به عدالت رفتار نكند .

۴۱۲۲.امام صادق عليه السلام :دريغ و پشيمانى و آه همه زان كسى است كه از دانش و بينش خود بهره اى نگيرد و نداند كه آنچه در كار آن است به سود اوست يا به زيانش .