امام علی علیه السلام

واللّهِ، لَأنْ أبِيتَ على حَسَكِ السَّعْدانِ مُسَهَّدا أو اُجَرّ في الأغْلالِ مُصَفَّدا أحَبُّ إليَّ مِن أنْ ألقَى اللّهَ ورسولَه يومَ القيامةِ ظالما ... .

به خدا سوگند، اگر شب را روى گياه خاردار به سر برم يا در طوق‏هاى آهنين كشيده شوم، برايم خوش‏تر است كه در روز رستاخيز، خدا و رسولش را ملاقات كنم، در حالى كه ستمكار بر برخى بندگان باشم...

نهج البلاغة : الخطبة 224 .