۱۵۹۱۵.عنه عليه السلام :مَن غافَصَ الفُرَصَ أمِنَ الغُصَصَ . ^۱

۱۵۹۱۶.عنه عليه السلام :مَن ناهَزَ الفُرصَةَ أمِنَ الغُصَّةَ . ^۲

۱۵۹۱۷.عنه عليه السلام :الصَّبرُ علَى المَضَضِ يُؤَدِّي إلى إصابَةِ الفُرصَةِ . ^۳

۱۵۹۱۸.عنه عليه السلام :الاُمورُ مَرهونَةٌ بأوقاتِها . ^۴

۱۵۹۱۹.عنه عليه السلام :مِن الخُرقِ المُعاجَلَةُ قبلَ الإمكانِ ، و الأناةُ بعدَ الفُرصَةِ . ^۵

۱۵۹۲۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَنِ انتَظَرَ بمُعاجَلَةِ الفُرصَةِ مُؤاجَلةَ الاستِقصاءِ سَلَبَتهُ الأيّامُ فُرصَتَهُ ؛ لأنّ مِن شَأنِ الأيّامِ السَّلبَ ، و سَبيلُ الزَّمَنِ الفَوتُ . ^۶

۱۵۹۱۵.امام على عليه السلام :هر كه فرصتها را ناگهان غافلگير كند، از اندوهها در امان باشد.

۱۵۹۱۶.امام على عليه السلام :هر كه فرصت را غنيمت شمرد، از اندوه در امان باشد.

۱۵۹۱۷.امام على عليه السلام :شكيبايى بر درد و رنج، به دست يافتن بر فرصت مى انجامد.

۱۵۹۱۸.امام على عليه السلام :كارها، گروگان زمانهاى خود هستند.

۱۵۹۱۹.امام على عليه السلام :شتافتن [در كارى] پيش از آن كه فرصت دست دهد و درنگ و كندى پس از دست دادن فرصت، نشانه نادانى است.

۱۵۹۲۰.امام صادق عليه السلام :به هر كس فرصتى دست دهد و او به انتظار دست دادن فرصت كامل آن را تأخير اندازد، روزگار همان فرصت را نيز از او بربايد؛ زيرا كار ايّام، ربودن است و شيوه زمان، از دست رفتن.