اين كتاب ، در فضايل على عليه السلام و اهل بيت عليهم السلام و با مدد گرفتن از روايات شيعه و نيز عامّه قلمى شده است . چنان مى نمايد كه حسن بن حسين شيعى در تدوين كتاب غاية المرام ، به جِد ، از فضل بن شاذان/شادان قمى و كتاب گران سنگ وى مئة منقبة من مناقب أمير المؤمنين عليّ بن أبي طالب و الأئمة من ولده عليهم السلاممتأثّر بوده است . به گونه اى كه غاية المرام ، هم به جهت تعداد روايات (112 روايت) و هم به لحاظ ساختار مطالب ، بسيار با مئة منقبة هم داستان است . مى سزد اشاره كنيم كه حدود يك سوم از احاديث غاية المرام ، همان احاديث آغازين مئة منقبة است . صد و دوازده روايت موجود در كتاب غاية المرام ، با حذف اسانيد ، از مصادر شيعه و عامّه نقل شده است .
مرحوم امين بر اين باور است كه سيد هاشم بحرانى ، كتاب خود غاية المرام و حجّة الخصام في تعيين الإمام من طريق الخاصّ و العامّ را از شيعى سبزوارى وام گرفته است . ۱ بنا به نقل علاّمه تهرانى ، صاحب رياض ، نسخه اى از اين كتاب را در اصفهان ديده است و علاّمه تهرانى را رأى بر اين است كه مؤلّف ، غاية المرام را پيش از نگارش راحة الأرواح ، يعنى قبل از سال (757ق) نوشته است ؛ چه وى در ابتداى راحة الأرواح ، از اين كتاب نام مى برد . ۲ ليك جناب محمد سپهرى كه با استفاده از دو نسخه موجود از راحة الأرواح آن را تحقيق كرده ، اثرى از اين ياد كرد ، نديده است . ۳
1.اعيان الشيعة ، ج۵ ، ص۵۱ـ۵۲ .
2.الذريعة ، ج۱۶ ، ص۲۱ .
3.راحة الارواح ، مقدمه ، ص۱۵ .
