۰.15317.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : اِحذَرُوا الغَفلَةَ ؛ فإنّها مِن فَسادِ الحِسِّ . ^۱

۰.15318.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : اِعلَمْ وَيحَكَ يَا بنَ آدمَ ! أنَّ قَسوَةَ البِطنَةِ ، و كِظَّةَ المِلْأةِ ، و سُكرَ الشِّبَعِ ، و غِرَّةَ المُلكِ ، مِمّا يُثَبِّطُ و يُبطِئُ عنِ العَمَلِ ، و يُنسِي الذِّكرَ ، و يُلهِي عنِ اقتِرابِ الأجَلِ ، حتّى كَأنَّ المُبتَلى بِحُبِّ الدنيا بهِ خَبَلٌ مِن سُكرِ الشَّرابِ . ^۲

۰.15319.الإمامُ الباقرُ أو الإمامُ الصّادقُ عليهما السلام كُلُّ القَومِ ألهاهُمُ التَّكاثُرُ حتّى زارُوا المَقابِرَ ! ^۳

3053

عَلاماتُ الغافِلِ

۰.15320.لُقمانُ عليه السلام : يا بُنَيَّ ، لِكُلِّ شَيءٍ علامةٌ يُعرَفُ بها و يُشهَدُ علَيها ... و للغافِلِ ثلاثُ علاماتٍ : السَّهوُ ، و اللَّهوُ ، و النِّسيانُ . ^۴

۰.15321.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : و هُو في مُهلَةٍ مِن اللّه ِ ، يَهوِي مَع الغافِلينَ ، و يَغدُو مَع المُذنِبينَ ، بلا سَبيلٍ قاصِدٍ ، و لا إمامٍ قائدٍ... حتّى إذا كَشَفَ لَهُم عن جَزاءِ مَعصِيَتِهِم،و استَخرَجَهُم مِن جَلابِيبِ غفلَتِهِم ، استَقبَلُوا مُدبِرا ، و استَدبَرُوا مُقبِلاً ، فلم يَنتَفِعُوا بما أدرَكُوا مِن طَلِبَتِهِم ، و لا بما قَضَوا مِن وَطَرِهِم . ^۵

۰.15317.امام على عليه السلام : از غفلت بپرهيزيد كه آن ناشى از تباهى حسّ و دريافت است.

۰.15318.امام زين العابدين عليه السلام : واى بر تو اى فرزند آدم! بدان كه سنگينىِ پُرخورى و رخوت و تنبلىِ برخاسته از انباشتنِ معده و مستى سيرى و غفلتِ حاصل از قدرت، از چيزهايى هستند كه انسان را در زمينه عمل كُند و تنبل مى كنند و ذكر خدا را از ياد او مى برند و از نزديك بودن مرگ، غافل مى سازند، تا جايى كه گرفتار دوستى دنيا، گويى از مستىِ شراب، ديوانه شده است.

۰.15319.امام باقر يا امام صادق عليهما السلام : تفاخر به بسيارىِ مال و فرزند، همه مردم را به غفلت كشاند تا جايى كه به ديدن گورها رفتند.

3053

نشانه هاى غافل

۰.15320.لقمان عليه السلام فرمود : پسرم! هر چيزى را نشانه اى است كه با آن شناخته مى شود و به وجود آن گواهى مى دهد ... و غافل را سه نشانه است : سهو و سرگرمى و فراموشى.

۰.15321.امام على عليه السلام فرمود : او در اين چند صباحى كه خداوند مهلتش داده است، با غافلان سرگرم است و روز خود را با گنهكاران سپرى مى كند، بى آن كه راه راستى را بپيمايد و پيشوايى راهنما داشته باشد... تا آن كه خداوند كيفر گناهانشان را به آنان نشان داد و از پس پرده هاى غفلت بيرونشان آورْد، به آنچه بدان پشت كرده بودند (مرگ و آخرت) روى نهادند و به آنچه بدان روى آورده بودند (دنيا) پشت كردند و نه از آنچه طلبيدند و بدان رسيدند سودى بردند و نه از خواسته هاى خود كه به آنها دست يافتند، بهره اى يافتند.