۰.6813.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : الكبائرُ : الشِّركُ بِاللّه ِ ، و قَتلُ النفسِ ، و أكلُ مالِ اليتيمِ ، و قَذفُ المُحصَنَةِ ، و الفِرارُ مِنَ الزَّحفِ ، و التَّعَرُّبُ بعدَ الهِجرَةِ ، و السِّحرُ ، و عُقوقُ الوالدَينِ ، و أكلُ الرِّبا ، و فِراقُ الجَماعَةِ ، و نَكثُ الصَّفقَةِ . ۱
۰.6814.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : كُلُّ شيءٍ أوعَدَ اللّه ُ علَيهِ النارَ . ۲
۰.6815.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : الكبائرُ التي أوجَبَ اللّه ُ عزّ و جلّ علَيها النارَ . ۳
۰.6816.عنه عليه السلام : الكبائرُ سَبعٌ : قَتلُ المؤمِنِ مُتَعَمِّداً ، و قذفُ المُحصَنَةِ ، و الفِرارُ مِنَ الزَّحفِ ، و التَّعَرُّبُ بعدَ الهِجرَةِ ، و أكلُ مالِ اليتيمِ ظُلماً ، و أكلُ الرِّبا بعدَ البَيِّنَةِ ، و كُلُّ ما أوجَبَ اللّه ُ عليهِ النارَ . ۴
۰.6817.عنه عليه السلام : الكَذِبُ على اللّه ِ عزّ و جلّ و على رسولِهِ و على الأوصياءِ علَيهِمُ الصلاةُ و السلامُ مِنَ الكبائرِ . ۵
۰.6813.امام على عليه السلام : گناهان كبيره عبارتند از: شرك ورزيدن به خدا، آدم كشى ، خوردن مال يتيم ، تهمت زدن به زن پاكدامن، فرار از ميدان جهاد، تعرّب بعد از هجرت، ۶ جادوگرى، آزردن پدر و مادر ، ربا خوارى ، كناره گيرى از جامعه مسلمانان و شكستن پيمان (بيعت يا معامله) .
۰.6814.امام باقر عليه السلام فرمود : هر گناهى كه خداوند براى آن وعده آتش داده است [كبيره است] .
۰.6815.امام صادق عليه السلام فرمود : گناهان بزرگ (كبيره) ، آنهايى است كه خداوند عزّ و جلّ [مرتكب ]آنها را مستوجب آتش دانسته است .
۰.6816.امام صادق عليه السلام : گناهان كبيره هفت تاست : كشتن عامدانه مؤمن ، تهمت زدن به زن پاكدامن ، فرار از ميدان جهاد با دشمن ، تعرّب بعد از هجرت ، خوردن به ناحق مال يتيم ، ربا خوارى بعد از دانستن [حرمت آن] و هر چيزى كه خداوند به سبب آن آتش دوزخ را واجب كرده است .
1.كنز العمّال : ۴۳۲۶ .
2.بحار الأنوار : ۷۹/۱۵/۲۴ ، انظر وسائل الشيعة : ۱۱/۲۵۱ باب۴۶ .
3.الكافي : ۲/۲۷۶/۱ .
4.الكافي : ۲/ ۲۷۷/۳ .
5.بحار الأنوار : ۲/۱۱۷/۱۷ .
6.در لسان العرب آمده است كه تعرّب بعد از هجرت به اين معناست كه كسانى كه از باديه به مدينه هجرت كرده بودند دوباره به باديه برگردند و با باديه نشينان (اعراب) زندگى كنند . اين عمل به منزله ارتداد بود . مترجم و شارح اُصول الكافى ذيل اين عبارت مى نويسد : تعرّب بعد از هجرت در صدر اسلام نسبت به كسانى بوده كه از مكه و آبادى هاى كفر نشين به مدينه و مركز اسلام مهاجرت كرده بودند . برگشتن آنها را به بلاد كفر، تعرّب بعد از هجرت مى گفتند و يكى از گناهان كبيره و به منزله ارتداد بوده است . ولى در عصر ائمّه عليهم السلام و دوران غيبت ، تعرّب اين است كه مسلمانى در بلاد كفر به سر برد و در آن جا از اظهار اسلام و تعلّم احكام ، ممنوع و معذور باشد ، اقامت او در آن جا از گناهان كبيره است . بعضى از علما تعرّب را تعميم داده و حتى شامل كسى دانسته اند كه مشغول تحصيل علمى شود و سپس آن را ترك كند ـ م .