۰.18490.بحار الأنوار عن مَيمونَ اللَّبّانِ: كنتُ عند أبي عبدِ اللّه ِ عليه السلام فقُرِئَ عِندَهُ آياتٌ مِن «هُودٍ» ، فلَمّا بَلغَ «و أمْطَرْنا عَلَيْها حِجارَةً مِن سِجِّيلٍ مَنضُودٍ^۱مُسَوَّمَةً عِندَ ربِّكَ و ما هِيَ مِن الظّالِمينَ بِبَعيدٍ»^۲ فقالَ عليه السلام : مَن ماتَ مُصِرّا علَى اللِّواطِ فلَم يَتُبْ يَرميهِ اللّه ُ بحَجَرٍ مِن تلكَ الحِجارَةِ يكونُ فيهِ مَنِيَّتُهُ و لا يَراهُ أحَدٌ . ^۳

3535

المَوطوءُ

۰.18491.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ اللّه َ تعالى جَعلَ شَهوَةَ المؤمنِ في صُلبِهِ ، و جَعلَ شَهوَةَ الكافِرِ في دُبُرِهِ . ^۴

۰.18492.عنه عليه السلام : ما كانَ في شِيعَتِنا فلا يكونُ فيهِم ثَلاثةُ أشياءَ: لا يكونُ فيهِم مَن يَسألُ بكَفِّهِ ، و لا يكونُ فيهِم بَخيلٌ ، و لا يكونُ فيهِم مَن يُؤتى في دُبُرِهِ . ^۵

۰.18493.عنه عليه السلام : حَرّمَ اللّه ُ على كُلِّ دُبُرٍ مُستَنكَحٍ الجُلوسَ على إستَبرَقِ الجَنّةِ . ^۶

۰.18490.بحار الأنوار : نزد امام صادق عليه السلام بودم كه در حضور ايشان آياتى از سوره هود خوانده شد. چون به اين آيه رسيده شد: «و سنگهايى از [نوع ]سنگ گِلهاى لايه لايه بر آنان بارانديم [سنگهايى ]كه نزد پروردگارت نشان زده بود. و آن از ستمگران دور نيست»، حضرت فرمود: هر كس بر عمل لواط مداومت ورزد و توبه نكرده بميرد، خداوند يكى از آن سنگها را بر او بزند كه مرگش در آن باشد و هيچ كس آن را نبيند.

3535

لواط دهنده

۰.18491.امام صادق عليه السلام : خداوند متعال، شهوت مؤمن را در كمر او قرار داده است و شهوت كافر را در مقعد او.

۰.18492.امام صادق عليه السلام : در شيعيان ما هر خصلتى باشد، سه خصلت در آنها نيست: در ميان آنها كسى كه دست گدايى دراز كند، وجود ندارد. در ميان آنها بخيل، وجود ندارد و در بين آنها كسى كه لواط دهد، يافت نمى شود.

۰.18493.امام صادق عليه السلام : خداوند نشستن بر استبرق بهشت را بر دُبُرهاى لواط شده حرام كرده است.