۷۷۱۳.عنه عليه السلام :مَنِ اقتَصَرَ على بُلغَةِ الكَفافِ فَقَدِ انتَظَمَ الراحَةَ ، و تَبَوَّأ خَفضَ الدَّعَةِ . ^۱

۷۷۱۴.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :مَن تَيَسَّرَ مِمّا فاتَهُ أراحَ بَدَنَهُ . ^۲

۷۷۱۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :الرَّوْحُ و الرّاحَةُ في الرِّضا و اليَقينِ ، و الهَمُّ و الحَزَنُ في الشَكِّ و السَّخَطِ . ^۳

۷۷۱۶.عنه عليه السلام :أروَحُ الرَّوْحِ اليَأسُ عنِ الناسِ . ^۴

۷۷۱۷.مصباح الشريعةـ فيما نسبه إلى الصادق عليه السلام ـ: لا راحَةَ لِمؤمنٍ على الحَقيقَةِ إلاّ عِندَ لِقاءِ اللّهِ ، و ما سِوى ذلكَ ففي أربعَةِ أشياءَ : صَمتٌ تَعرِفُ بهِ حالَ قَلبِكَ و نَفْسِكَ فيما يكونُ بينَكَ و بينَ بارِيكَ ، و خَلوَةٌ تَنجُو بها ^۵ مِن آفاتِ الزمانِ ظاهِرا و باطِنا ، و جُوعٌ تُمِيتُ به الشَّهَواتِ و الوَسْواسَ و الوَساوِسَ ، و سَهَرٌ تُنَوِّرُ بهِ قلبَكَ و تُنَقّي به طَبعَكَ و تُزَكِّي بهِ رُوحَكَ . ^۶

۷۷۱۳.امام على عليه السلام :هركه به اندازه كفاف بسنده كند ، آسايش يابد و در منزلگاه آسودگى فرود آيد .

۷۷۱۴.امام باقر عليه السلام :هركه براى آنچه از دست داده است بر خود سخت نگيرد ، تنِ خويش را در آسايش قرار داده است .

۷۷۱۵.امام صادق عليه السلام :خوشى و آسايش در خشنودى و يقين است و غم و اندوه در شك و ناخشنودى .

۷۷۱۶.امام صادق عليه السلام :بالاترين آسايش ، چشم اميد بركندن از مردم است .

۷۷۱۷.مصباح الشريعةـ در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است ـ: مؤمن را آسايش حقيقى نباشد، مگر آن گاه كه خدا را ديدار كند . سواى اين ، آسايش در چهار چيز است : سكوتى كه به وسيله آن به احوالِ دل و نفْس خود با آفريدگارت پى برى ، و خلوتى كه به سبب آن از گزندهاى پيدا و نا پيداى زمانه نجات يابى، و گرسنگى اى كه با آن شهوتها و وسوسه هاى شيطانى را بميرانى، و شب زنده دارى كه بدان سبب، دلت را روشن و نهادت را تصفيه و روح و روانت را پاكيزه كنى .