۵۹۳۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :رُبَّما سألتَ الشَّيءَ فلا تُؤْتاهُ و اُوتيتَ خيرا منه عاجلاً أو آجِلاً ، أو صُرِفَ عنكَ لِما هُوَ خيرٌ لكَ ، فَلَرُبَّ أمرٍ قد طَلِبتَهُ فيهِ هلاكُ دينِكَ لو اُوتيتَهُ ، فلتَكُنْ مسألتُكَ فيما يَبقَى لَكَ جَمالُهُ و يُنفى عنكَ وَبالُهُ . ^۱

۵۹۳۶.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّ اللّهَ عزّ و جلّ يُعطِي الدنيا مَن يُحِبُّ و يُبغِضُ ، و لا يُعطِي الآخرةَ إلاّ مَن أحَبَّ ، و إنَّ المؤمنَ لَيسألُ الرَّبَّ موضِعَ سَوطٍ في الدنيا فلا يُعطِيهِ إيَّاهُ و يسألُهُ الآخِرةَ فيُعطِيهِ ما شاءَ ، و يُعطي الكافرَ في الدنيا ما شاءَ ، و يسألُ في الآخرةِ موضعَ سَوطٍ فلا يُعطِيهِ إيَّاهُ . ^۲

۵۹۳۵.امام على عليه السلام :گاه چيزى را [از خدا ]مى خواهى اما به تو داده نمى شود، و دير يا زود بهتر از آن به تو داده مى شود ، يا به خاطر آنچه خير و مصلحت تو در آن است، از برآورده شدن خواسته ات دريغ مى شود ؛ زيرا بسا خواسته اى كه اگر بر آورده شود به نابودى دين تو مى انجامد . پس ، چيزى بخواه كه زيبايى و نيكى اش برايت مى ماند و پيامد سوئى ندارد .

۵۹۳۶.امام باقر عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ دنيا را به دوست و دشمن خود مى دهد اما آخرت را جز به كسى كه دوستش دارد نمى دهد . همانا مؤمن از پروردگار به اندازه جاى يك تازيانه در دنيا طلب مى كند و خداوند به او نمى دهد اما آخرت را مى طلبد و خداوند هرچه خواهد به او دهد ؛ و كافر را در دنيا هرچه خواهد بدهد ولى در آخرت به اندازه جاى يك تازيانه مى طلبد و به او نمى دهد .