۶۰۵۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :فَارفِضِ الدنيا ، فإنّ حُبَّ الدنيا يُعمِي و يُصِمُّ و يُبكِمُ و يُذِلُّ الرِّقابَ . ^۱

۶۰۵۱.عنه عليه السلام :حُبُّ الدنيا يُفسِدُ العقلَ، وَ يُصِمُّ ^۲ القلبَ عن سَماعِ الحكمةِ ، و يوجِبُ أليمَ العِقابِ . ^۳

۶۰۵۲.عنه عليه السلام :مَن غَلَبَتِ الدنيا علَيهِ عَمِيَ عَمّا بينَ يَدَيهِ . ^۴

۶۰۵۳.عنه عليه السلام :مَن لَهِجَ قلبُهُ بِحُبِّ الدنيا الْتاطَ قلبُهُ مِنها بثَلاثٍ : هَمٍّ لا يُغِبُّهُ ، و حِرصٍ لا يَترُكُهُ ، و أمَلٍ لا يُدرِكُهُ . ^۵

۶۰۵۴.عنه عليه السلام :مَن أحَبَّ البقاءَ فليُعِدَّ للمصائبِ قلباً صَبوراً . ^۶

۶۰۵۵.عنه عليه السلام :إنّكُم إن رَغِبتُم في الدنيا أفنَيتُم أعمارَكُم فيما لا تَبقُونَ لَهُ و لا يَبقى لَكُم . ^۷

۶۰۵۶.عنه عليه السلام :مَن كانتِ الدنيا هِمَّتَهُ اشتَدَّتْ حَسرَتُهُ عِند فِراقِها . ^۸

۶۰۵۷.عنه عليه السلام :حُبُّ الدنيا يُوجِب الطَّمَعَ . ^۹

۶۰۵۰.امام على عليه السلام :دنيا را رها كن كه دنيا دوستى [انسان را] كور و كر و لال و سرافكنده مى سازد .

۶۰۵۱.امام على عليه السلام :دنيا دوستى خرد را تباه مى كند و دل را از شنيدن حكمت كر مى سازد و موجب عذاب دردناك مى شود .

۶۰۵۲.امام على عليه السلام :هر كه دنيا بر او چيره شود ، از ديدن آنچه فراپيش اوست كور گردد.

۶۰۵۳.امام على عليه السلام :آن كه دلش غرق دنيا دوستى شود، سه چيز اين جهان پيوسته با او باشد : اندوهى كه او را رها نسازد ، حرصى كه از او دست برندارد و آرزويى كه به آن نرسد .

۶۰۵۴.امام على عليه السلام :هر كه دوستدار ماندن است ، بايد براى مصيبتها و گرفتاريها، دلى شكيبا آماده كند .

۶۰۵۵.امام على عليه السلام :اگر به دنيا دل بنديد عمر خود را در راه چيزى صرف كرده ايد كه نه شما براى آن مى مانيد و نه آن براى شما .

۶۰۵۶.امام على عليه السلام :هر كه همّ و غمش دنيا باشد ، در هنگام جدا شدن از آن، حسرت بسيار خورَد .

۶۰۵۷.امام على عليه السلام :دنيا دوستى، موجب طمعكارى مى شود .