۵۹۸۵.عنه عليه السلامـ في زيارةِ الحسينِ عليه السلام عند الوَداعِ ـ: و لا تَشغَلْني عن ذِكرِكَ بِإِكثارٍ عَلَيَّ مِن الدنيا تُلهينِي عجائبُ بَهجَتِها و تَفْتِنِّي زهراتُ زينتِها ، و لا بِإِقلالٍ يُضِرُّ بعَمَلِي كَدُّهُ و يَملَأُ صَدري هَمُّهُ ، أعطِنِي مِن ذلكَ غِنىً عن أشرارِ خلقِكَ ، و بَلاغاً أنالُ بهِ رِضاك . ^۱

۵۹۸۶.عنه عليه السلام :قالَ لقمانُ لابنِهِ : و خُذْ مِن الدنيا بَلاغاً ، و لا تَرفِضْها فتكونَ عِيالاً على الناسِ، و لا تَدخُلْ فيها دخولاً يُضِرُّ بِآخِرَتِكَ . ^۲

۵۹۸۷.عنه عليه السلام :إنِ استَطَعتَ أن لا تَنالَ مِن الدنيا شيئاً تُسألُ عنهُ غداً فَافعَلْ . ^۳

۵۹۸۸.بحار الأنوار :ـ سلمانُ الفارسيُّ رضى الله عنه لمّا سُئل عن تَحسُّرِهِ و تأسُّفِهِ عندَ موتِهِ قال ـ: ليسَ تَأسُّفي علَى الدنيا و لكنّ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله عَهِدَ إلينا و قالَ : لِيَكُنْ بُلغَةُ أحدِكم كزادِ الراكبِ ، و أخافُ أن نكونَ قد جاوَزنا أمرَهُ و حَولِي هذهِ الأساوِدُ ، و أشارَ إلى ما في بيتِهِ ، و قالَ : هو دِستٌ و سَيفٌ و جَفنَةٌ . ^۴

(انظر) الرزق : باب 1505 و 1506 .
المسكن : باب 1833 .

۵۹۸۵.امام صادق عليه السلامـ در زيارت وداع امام حسين عليه السلام ـگفت : خدايا! نه چندان دنيا را بر من زياد گردان كه با سرگرم شدن به زيباييهاى شگفت آور و فريفته شدن به درخشندگى زيورهاى آن، از ياد تو باز مانم و نه چندان در تنگنايم قرار ده كه رنج آن به كار من [براى آخرت ]لطمه زند و همّ و غم آن ، سينه ام را آكنده سازد . از دنيا آن اندازه به من ده كه از بندگانِ بدت بى نياز مانم و به سبب آن به خشنودى تو دست يابم .

۵۹۸۶.امام صادق عليه السلام :لقمان به فرزندش گفت : از دنيا به قدر كفاف برگير و آن را رها مكن چندان كه نانخور (سربار) مردم شوى و در آن چندان فرو مرو كه به آخرتت زيان رساند .

۵۹۸۷.امام صادق عليه السلام :اگر توانى از دنيا به چيزى دست نيابى كه فردا[ى قيامت] از آن باز خواست شوى ، اين كار را بكن .

۵۹۸۸.بحار الأنوارـ سلمان فارسى رضى الله عنه هنگام مرگ اظهار تأسف و دريغ كرد . سؤال شد : اى ابو عبد اللّه ! از بهر چه افسوس مى خورى؟ گفت ـ: اندوه و افسوسم براى دنيا نيست ، بلكه چون پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به ما سفارش كرد و فرمود : بايد قوت روزانه هر يك از شما به اندازه ره توشه يك مسافر باشد ، من با اين همه اثاثيه اى كه پيرامونم هست مى ترسم از دستور آن حضرت تخطّى كرده باشم. و سپس با دستش به اثاث خانه اش اشاره كرد و گفت : آن ديگ و شمشير و جام .