۵۹۹۱.عنه عليه السلام :إنّما يَنظُرُ المؤمنُ إلى الدنيا بِعَينِ الاعتِبارِ ، و يَقْتاتُ مِنها ببَطنِ الاضطِرارِ ، و يَسمَعُ فيها بِاُذُنِ المَقتِ و الإبغاضِ . ^۱

۵۹۹۲.عنه عليه السلام :مَن أقَلَّ مِنها استَكثَرَ ممّا يُؤمِنُهُ ، و مَنِ استَكثَرَ مِنها استَكثَرَ مِمّا يُوبِقُهُ . ^۲

۵۹۹۳.عنه عليه السلام :و قد كَتَبَ إلى بعضِ أصحابِهِ يَعِظُهُ ـ : فإنّ مَنِ اتَّقَى اللّهَ جلّ و عزّ قَوِيَ و شَبِعَ و رَوِيَ و رُفِعَ عقلُهُ عن أهل الدنيا ......... فَقَذَّرَ حرامَها ، و جانَبَ شُبُهاتِها ، و أضَرَّ و اللّهِ بالحلالِ الصّافِي إلاّ ما لا بُدَّ لَهُ مِن كِسرَةٍ منهُ يَشُدُّ بها صُلْبَهُ ، و ثوبٍ يُوارِي بهِ عَورَتَهُ مِن أغْلَظِ ما يَجِدُ و أخشَنِهِ ، و لم يكُن لَهُ فيما لا بُدّ مِنهُ ثِقةٌ و لا رَجاءٌ . ^۳

۵۹۹۴.عنه عليه السلام :الدنيا دارُ المُنافِقينَ و لَيست بدارِ المُتّقينَ ، فَليكُنْ حظُّكَ مِن الدنيا قِوامَ صُلْبِكَ ، و إمساكَ نَفْسِكَ ، و التَزَوّدَ لمَعادِكَ . ^۴

۵۹۹۱.امام على عليه السلام :مؤمن به دنيا تنها به ديده عبرت مى نگرد و از روى ناچارى قوت خود را از آن برمى گيرد و با گوشِ خشم و نفرت به آن گوش مى دهد .

۵۹۹۲.امام على عليه السلام :كسى كه از دنيا، اندك [و به اندازه نياز] برگيرد، مايه ايمنى بسيار به دست آورده است و هر كه از آن، مقدار زيادى به دست آورد، مايه هلاك خود را افزون ساخته است.

۵۹۹۳.امام على عليه السلامـ در بخشى از اندرزنامه خود به يكى از يارانش ـنوشت : هر كه تقواى خداوند ارجمند شكست نا پذير پيشه كند، قوى شود و از غذا و آب سير گردد و خِردش از حدّ دنيا پرستان فراتر رود . . . حرام دنيا را پليد داند و از شبهات آن دورى گزيند و به خدا سوگند به حلال ناب دنيا نيز روى خوش نشان ندهد ، مگر به اندازه اى كه نياز دارد ؛ مانند تكّه نانى كه بدنش را نيرو دهد و جامه اى كه برهنگى اش را بپوشاند ، آن هم از درشت ترين و زبرترين خوراك و لباسى كه به دستش مى رسد و به آنچه چاره اى از آن ندارد هم ، اطمينان و اميدى ندارد .

۵۹۹۴.امام على عليه السلام :دنيا سراى منافقان است نه سراى پرهيزگاران ، پس ، از دنيا به اندازه اى بهره برگير كه به بدنت نيرو دهد و زنده بمانى و توشه اى براى معادت باشد .