۷۶۴۷.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلامـ مِن دُعائهِ لِدُخولِ شَهرِ رَمَضانَ ـ: الحَمدُ للّهِِ الذي حَبانا بدِينِهِ و اختَصَّنا بِمِلَّتِهِ و سَبَّلَنا في سُبُلِ إحسانِهِ لِنَسلُكَها بِمَنِّهِ إلى رِضوانِهِ ، حَمدا يَتَقَبَّلُهُ مِنّا ، و يَرضى بهِ عَنّا ، و الحَمدُ للّهِِ الذي جَعَلَ مِن تِلكَ السُّبُلِ شَهرَهُ رَمَضانَ ، شَهرَ الصِّيامِ ، و شَهرَ الإسلامِ ، و شَهرَ الطَّهُورِ ، و شهرَ التَّمحِيصِ ، و شَهرَ القِيامِ . ^۱

۷۶۴۸.عنه عليه السلامـ مِن دُعائهِ لِوَداعِ شَهرِ رَمَضانَ ـ: السَّلامُ علَيكَ يا شَهرَ اللّهِ الأكبَرَ و يا عِيدَ أوليائهِ ، السلامُ علَيكَ يا أكرمَ مَصحوبٍ مِنَ الأوقاتِ و يا خَيرَ شَهرٍ في الأيّامِ و الساعاتِ ، السلامُ علَيكَ مِن شَهرٍ قَرُبَتْ فيهِ الآمالُ ، و نُشِرَتْ فيهِ الأعمالُ ، السلامُ عليكَ مِن قَرِينٍ جَلَّ قَدرُهُ مَوجودا و أفجَعَ فَقدُهُ مَفقودا و مَرجُوٍّ آلَمَ فِراقُهُ .........
السلامُ علَيكَ ما كانَ أطوَلَكَ على المُجرِمِينَ و أهيَبَكَ في صُدُورِ المُؤمِنِينَ! ^۲

۷۶۴۷.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعاى خويش هنگام حلول ماه رمضان ـگفت : ستايش خدايى را كه دين خود را به ما ارزانى داشت و ما را به آيين خويش (اسلام) اختصاص داد و در راههاى احسان و نيكى خود در آورد ، تا با نعمت و احسان او، آن راهها را به سوى خشنودى اش بپيماييم ؛ ستايشى كه آن را از ما بپذيرد و به وسيله آن از ما خشنود گردد و ستايش خدايى را كه ماه خود ، رمضان را يكى از راهها[ى رسيدن به احسان خويش] ، ماه روزه و ماه تسليم شدن و ماه پاكيزگى و ماه تصفيه و ماه قيام [به عبادت و شب زنده دارى] قرار داد .

۷۶۴۸.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعاى خويش در وداع با ماه رمضان ـگفت : بدرود اى بزرگترين ماه خدا ، و اى عيد اولياى خدا ؛ بدرود اى [گرامى ترين] اوقاتى كه [با ما ]همراه بودى و اى بهترين ماه در ميان ديگر روزها و ساعتها . بدرود اى ماهى كه آرزوها در آن نزديك و اعمال و كردارها[ى نيك] در آن فراگير است ، بدرود اى همدمى كه وجودش گرامى و فقدانش دردآور و اميدى كه از دست دادنش رنج آور است. . . بدرود اى ماهى كه براى گنهكاران بس طولانى بودى و در سينه هاى مؤمنان بس پر شكوه .