۶۷۸۵.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام :مَن باتَ شَبعاناً و بحَضرَتِهِ مؤمنٌ جائعٌ طاوٍ قالَ اللّهُ عزّ و جلّ : ملائكتي ، اُشهِدُكُم على هذا العَبدِ أنَّني أمَرتُهُ فَعَصاني و أطاعَ غَيرِي ، وكَّلتُهُ إلى عَمَلِهِ ، و عِزَّتي و جلالي لا غَفَرتُ لَهُ أبداً . ^۱

۶۷۸۶.عنه عليه السلام :يَغفرُ اللّهُ لِلمُؤمنِ كلَّ ذنبٍ و يُطَهِّرهُ مِنهُ فِي الدنيا و الآخرةِ ما خَلا ذَنبَينِ : تَرْكَ التقيَّةِ ، و تَضييعَ حُقوقِ الإخوانِ . ^۲

۶۷۸۷.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :مِنَ الذُّنوبِ التي لا تُغفَرُ قولُ الرَّجُلِ : يا لَيتَنِي لا اُؤَاخَذُ إلاّ بهذا ! ^۳

۶۷۸۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كُلُّ الذُّنوبِ مَغفورَةٌ سِوى عُقوقِ أهلِ دَعوَتِكَ . ^۴

۶۷۸۹.عنه عليه السلام :إذا هَمَمتَ بسيّئةٍ فلا تَعمَلْها ، فإنّهُ ربَّما اطَّلَعَ اللّهُ على العَبدِ و هو على شيءٍ مِنَ المَعصيَةِ فيقولُ : و عِزَّتي و جلالي لا أغفِرُ لكَ بعدَها أبداً . ^۵

۶۷۸۵.امام زين العابدين عليه السلام :كسى كه شب [با شكم] سير بخوابد و در كنارش مؤمنى گرسنه و بى غذا باشد ، خداوند عزّ و جلّ فرمايد : اى فرشتگان من! شما گواه باشيد كه من اين بنده را فرمان دادم و او نافرمانى من كرد و از غير من فرمان برد، من او را به كارش وا گذار كردم ، به عزّت و جلالم سوگند كه هرگز او را نمى بخشم .

۶۷۸۶.امام زين العابدين عليه السلام :خداوند هر گناهى را از مؤمن مى بخشد و در دنيا و آخرت او را از آن گناه پاك مى سازد، مگر دو گناه : ترك تقيّه، و ضايع كردن حقوق برادران .

۶۷۸۷.امام باقر عليه السلام :از جمله گناهانى كه آمرزيده نمى شود اين سخن انسان است كه بگويد : كاش جز به همين گناه باز خواست نشوم!

۶۷۸۸.امام صادق عليه السلام :[اى پسر جندب!] هر گناهى آمرزيده مى شود جز نارضايتى همكيشانت [از تو] .

۶۷۸۹.امام صادق عليه السلام :هر گاه قصد كار بدى كردى ، آن را انجام نده ؛ زيرا گاه خداوند به بنده در حال ارتكاب معصيتى نظر مى افكند و مى فرمايد : به عزّت و جلال خود سوگند كه از اين پس هرگز او را نمى بخشم .