۵۷۳۴.عنه عليه السلامـ مِن كَلامٍ لَهُ يُوَبِّخُ فِيهِ أصحابَهُ ـ: كَم اُداريكُم كَما تُدارَى البِكارُ العَمِدَةُ ، وَ الثِّيابُ المُتَداعِيَةُ ، كُلَّما حِيصَت مِن جانِبٍ تَهَتَّكتْ مِن آخَرَ ......... و إنّي لَعالِمٌ بِما يُصلِحُكُم و يُقِيمُ أوَدَكُم ، و لكِنّي لا أرى إصلاحَكُم بِإِفسادِ نَفْسي . ^۱

۵۷۳۵.عنه عليه السلامـ مِن كَلامٍ لَهُ في سُحْرَةِ اليَومِ الّذي ضُرِبَ فِيهِ ـ: مَلَكَتْني عَيْني و أنا جالِسٌ ، فَسَنَحَ لي رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، فَقُلتُ: يا رسولَ اللّهِ ، ما ذا لَقِيتَ مِن اُمَّتِكَ مِن الأوَدِ و اللَّدَدِ ؟ فَقالَ : اُدْعُ عَلَيهِم ، فَقُلتُ : أبدَلَنِي اللّهُ بِهِم خَيرا مِنهُم ، و أبدَلَهُم بي شَرّاً لَهُم مِنّي . ^۲

۵۷۳۴.امام على عليه السلامـ در سخنان خويش در سرزنش اصحابش ـفرمود : تا چند با شما مانند شتران جوان زخمين پشت و جامه هاى پوسيده مدارا كنم! جامه هايى كه چون از يك سو آنها را مى دوزند از سوى ديگر پاره مى شود . . . من مى دانم كه چه چيز شما را اصلاح مى كند و كجى و انحراف شما را راست مى گرداند ، اما من اصلاح شما را با تباه كردن خودم روا نمى دانم .

۵۷۳۵.امام على عليه السلامـ در سخنان خويش در سحرگاه روزى كه ضربت خورد ـفرمود : نشسته بودم كه خواب چشمانم را رُبود و در اين هنگام پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بر من آشكار گشت . عرض كردم : اى رسول خدا! از امّت تو چه كژيها و دشمنيها كه نديدم؟ فرمود : نفرينشان كن . من گفتم : خداوند به جاى آنها، بهترين افراد را به من دهاد و به جاى من بدترين كس را بر آنان مسلّط كناد .