۸۴۲۶.الإمامُ الباقرُ عليه السلامـ فيما سَألَهُ زُرارةُ عن قَولِ اللّهِ:«و إنْ مِنْ شَيْءٍ ......... »ـ: إنّا نَرى أنَّ تَنَقُّضَ الحِيطانِ تَسبيحُها . ^۱

۸۴۲۷.عنه عليه السلام :أ ما سَمِعتَ خُشُبَ البَيتِ تَنَقَّضُ ؟ و ذلكَ تَسبيحُهُ ، فسُبحانَ اللّهِ على كُلِّ حالٍ . ^۲

۸۴۲۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في قولهِ تعالى :«و إنْ مِنْ شيْءٍ ......... »ـ: نَقْضُ الجُدُرِ تَسبِيحُها . ^۳

۸۴۲۹.عنه عليه السلام :كانَ [داوود عليه السلام ] إذا قَرَأ الزَّبورَ لا يَبقى جَبَلٌ و لا حَجَرٌ و لا طائرٌ إلاّ جاوَبَتْهُ . ^۴

۸۴۳۰.تفسير القميـ في تفسير قولِهِ تعالى:«و إنْ مِنْ شَيْءٍ ......... »ـ: فَحَرَكَةُ كُلِّ شَيءٍ تَسبيحٌ للّهِِ عزّ و جلّ . ^۵

۸۴۲۶.امام باقر عليه السلامـ در پاسخ به پرسش زراره از آيه «و هيچ چيز نيست مگر آن كه . . .» ـفرمود : ما ، در هم شكستن ديوارها را تسبيح گويى آنها مى دانيم .

۸۴۲۷.امام باقر عليه السلام :آيا صداى در هم شكسته شدن چوبهاى خانه را نمى شنوى؟ اين، همان تسبيح اوست . پس ، در همه حال پاك و منزّه است خدا .

۸۴۲۸.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «و هيچ چيز نيست مگر آن كه . . .» ـفرمود : در هم شكستن ديوارها ، تسبيح گويى آنهاست .

۸۴۲۹.امام صادق عليه السلام :داوود عليه السلام هر گاه زبور را تلاوت مى كرد ، هيچ كوه و سنگ و مرغى نبود، مگر اين كه با او هم آواز مى شد .

۸۴۳۰.تفسير قمىـ ذيل آيه «و هيچ چيز نيست مگر آن كه . . .» ـ: جنبيدن هر چيزى ، تسبيح خداوند عزّ و جلّ است .