۸۷۰۹.عنه عليه السلام :اللّهُمّ داحِيَ المَدحُوّاتِ ، و داعِمَ المَسمُوكاتِ ، و جابِلَ القُلوبِ على فِطرَتِها ، شَقِيِّها و سَعِيدِها . ^۱

۸۷۱۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :السَّعادَةُ سَبَبُ خَيرٍ تَمَسَّكَ بهِ السَّعيدُ فَيَجُرُّهُ إلى النَّجاةِ ، و الشَّقاوَةُ سَبَبُ خِذلانٍ تَمَسَّكَ بهِ الشَّقِيُّ فَجَرَّهُ إلى الهَلَكَةِ ، و كُلٌّ بِعِلمِ اللّهِ تعالى . ^۲

۱۷۹۹

السَّعيدُ

۸۷۱۱.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :السَّعيدُ مَن اِختارَ باقيَةً يَدُومُ نَعِيمُها على فانِيَةٍ لا يَنفَدُ عَذابُها ، و قَدَّمَ لما يَقْدَمُ علَيهِ مِمّا هُو في يَدَيهِ قَبلَ أن يُخَلِّفَهُ لِمَن يَسعَدُ بِإنفاقِهِ و قَد شَقِيَ هو بِجَمعِهِ . ^۳

۸۷۱۲.عنه صلى الله عليه و آلهـ لأميرِ المُؤمنينَ عليه السلام ـ: إنَّ السَّعِيدَ حَقَّ السَّعيدِ مَن أحَبَّكَ و أطاعَكَ . ^۴

۸۷۱۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّما السَّعيدُ مَن خافَ العِقابَ فَأمِنَ ، و رَجا الثَّوابَ فَأحسَنَ ، و اشتاقَ إلى الجَنَّةِ فَأدلَجَ . ^۵

۸۷۱۴.عنه عليه السلام :السَّعيدُ مَن وُعِظَ بِغَيرِهِ فاتَّعَظَ . ^۶

۸۷۰۹.امام على عليه السلام :بار خدايا! اى گستراننده زمينها و بر پاى دارنده آسمانها و آفريننده دلها بر سرشت [توحيد] ، بدبخت شوند يا خوشبخت .

۸۷۱۰.امام صادق عليه السلام :خوشبختى رشته خيرى است، كه خوشبخت به آن چنگ زده، پس او را به سوى نجات مى كشاند ، و بدبختى رشته درماندگى و خوارى است كه بدبخت به آن مى آويزد و او را به هلاكت مى كشاند . و همه اينها با علم خداوند متعال است .

۱۷۹۹

خوشبخت

۸۷۱۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خوشبخت، كسى است كه سراى باقى را كه نعمتش پايدار است بر سراىِ فانى كه عذابش بى پايان است برگزيند و از آنچه در اختيار دارد براى سرايى كه بدان جاى رود پيش فرستد ، قبل از آن كه آنها را براى كسى گذارد كه وى با انفاقِ آن خوشبخت مى شود، ولى خودِ او، با گرد آوردن آن [داراييها اكنون ]بدبخت شده است .

۸۷۱۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ خطاب به امير المؤمنين عليه السلام ـفرمود : خوشبخت حقيقى كسى است كه تو را دوست بدارد و اطاعتت كند .

۸۷۱۳.امام على عليه السلام :خوشبخت، آن كسى است كه از كيفر [خدا] ترسيد، پس ايمن گرديد و به پاداش، اميد بست و نيكوكارى پيشه كرد و شوقِ بهشت در دلش جاى گرفت و شبانه راه پيمود .

۸۷۱۴.امام على عليه السلام :خوشبخت، آن كسى است كه از ديگرى پند گيرد و به كار بندد .