۸۶۱۸.عنه عليه السلام :مَن حَسُنَتْ سَرِيرَتُهُ ، حَسُنَتْ عَلانِيَتُهُ. ^۱

۸۶۱۹.عنه عليه السلام :عِندَ فَسادِ العَلانِيَةِ تَفسُدُ السَّرِيرَةُ. ^۲

۸۶۲۰.عنه عليه السلام :حُسنُ السِّيرةِ عُنوانُ حُسنِ السَّرِيرةِ. ^۳

۸۶۲۱.عنه عليه السلام :صَلاحُ الظَّواهِرِ عُنوانُ صِحَّةِ الضَّمائرِ. ^۴

۸۶۲۲.عنه عليه السلام :ما أضمَرَ أحَدٌ شيئا إلاّ ظَهَرَ في فَلَتاتِ لِسانِهِ ، و صَفَحاتِ وَجهِهِ. ^۵

۸۶۲۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :ما مِن عَبدٍ أسَرَّ خَيرا فَذَهَبَتِ الأيّامُ أبَدا حتّى يُظهِرَ اللّهُ لَهُ خَيرا ، و ما مِن عَبدٍ يُسِرُّ شرّا فَذَهَبَتِ الأيّامُ حَتّى يُظهِرَ اللّهُ لَهُ شرّا. ^۶

۸۶۲۴.مصباح الشريعةـ فيما نسبه إلى الصادق عليه السلام ـ: فَسادُ الظاهِرِ مِن فَسادِ الباطِنِ ، و مَن أصلَحَ سَرِيرَتَهُ أصلَحَ اللّهُ عَلانِيَتَهُ ......... و أعظَمُ الفَسادِ أن يَرضَى العَبدُ بِالغَفلَةِ عنِ اللّهِ تعالى ، و هذا الفَسادُ يَتَوَلَّدُ مِن طُولِ الأمَلِ و الحِرصِ و الكِبرِ ، كما أخبَرَ اللّهُ تعالى في قِصَّةِ قارونَ في قولِهِ: «وَ لا تَبْغِ الفَسادَ في الأَرْضِ إِنَّ اللّهَ لا يُحِبُّ المُفْسِدِينَ»^۷ و كانَت هذه الخِصالُ مِن صُنعِ قارونَ و اعتِقادِهِ ، و أصلُها مِن حُبِّ الدنيا. ^۸

۸۶۱۸.امام على عليه السلام :هر كه درونش خوب باشد ، بيرونش نيز خوب خواهد بود .

۸۶۱۹.امام على عليه السلام :وقتى ظاهر خراب باشد ، باطن نيز خراب است .

۸۶۲۰.امام على عليه السلام :سيرت نيكو ، نشانگر باطن نيكوست.

۸۶۲۱.امام على عليه السلام :درست بودن ظاهر ، نشانگر درست بودن باطن است .

۸۶۲۲.امام على عليه السلام :هيچ كس چيزى را در دل پنهان نكرد، مگر اين كه آن چيز، خود را در لغزشهاى زبان و حركات چهره اش نمودار ساخت .

۸۶۲۳.امام صادق عليه السلام :هيچ بنده اى نيست كه خيرى را در نهان انجام دهد ، مگر آن كه با گذشت روزگار ، خداوند خيرى از او را آشكار سازد و هيچ بنده اى نيست كه در نهان كار شرّى به جاى آورد ، جز آن كه با گذشت زمان ، خداوند شرّى از او را نمايان سازد .

۸۶۲۴.مصباح الشريعةـ در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است ـ: فساد ظاهر ، ناشى از فساد باطن است و هر كه درون خود را درست كند ، خداوند ظاهر او را درست گرداند . . . بزرگترين تباهى آن است كه آدمى به غفلت، از خداوند متعال خرسند باشد ؛ اين تباهى زاييده آرزوى دراز و آزمندى و كبر است، چنان كه خداوند متعال در داستان قارون از اين نكته خبر داده است ، آن جا كه مى فرمايد : «و خواهان تباهى در روى زمين مباش كه خداوند تبهكاران را دوست ندارد» . اين خصلتها، كار قارون و باور او بود و همگى در دنيا دوستى ريشه دارد .