۷۷۸۵.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :الذي يَمنَعُ الزَّكاةَ يُحَوِّلُ اللّهُ مالَهُ يَومَ القِيامَةِ شُجاعا مِن نارٍ لَهُ رِيمَتانِ ^۱ فَيُطَوِّقُهُ إيّاهُ ثُمّ يقالُ لَهُ : اِلزَمْهُ كما لَزِمَكَ في الدنيا ، و هُو قولُ اللّهِ «سَيُطَوَّقُونَ ما بَخِلُوا بِهِ يَوم القيامة»^۲ . ^۳

۷۷۸۶.عنه عليه السلام :إنّ اللّهَ عزّ و جلّ يَبعَثُ يَومَ القِيامَةِ ناسا مِن قُبورِهم مَشدودَةً أيدِيهِم إلى أعناقِهِم ، لا يَستَطِيعُونَ أن يَتَناوَلُوا بِها قِيسَ أنْمُلَةٍ ، مَعهُم ملائكةٌ يُعَيِّرُونَهُم تَعييرا شَديدا ، يَقولونَ : هَؤلاءِ الذينَ مَنَعُوا خَيرا قَليلاً مِن خَيرٍ كثيرٍ ، هَؤلاءِ الذينَ أعطاهُم اللّهُ عزّ و جلّ فَمَنَعُوا حَقَّ اللّهِ عزّ و جلّ في أموالِهِم . ^۴

1584

طيبُ النَّفسِ في أداءِ الزَّكاةِ

۷۷۸۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّ الزّكاةَ جُعِلَتْ مَع الصَّلاةِ قُربانا لأهلِ الإسلامِ ، فَمَن أعطاها طَيِّبَ النفسِ بها ، فإنّها تُجعَلُ لَهُ كَفّارَةً ، و مِن النارِ حِجازا (حِجابا) و وِقايَةً ، فلا يُتبِعَنَّها أحَدٌ نَفسَهُ ، و لا يُكثِرَنَّ علَيها لَهْفَهُ ، فإنّ مَن أعطاها غَيرَ طَيِّبَ النَّفسِ بها يَرجُو بها ما هُو أفضَلُ مِنها فهُو جاهِلٌ بِالسُّنَّةِ ، مَغبونُ الأجرِ ، ضالُّ العَمَلِ ، طَويلُ النَّدَمِ . ^۵

۷۷۸۵.امام باقر عليه السلام :كسى كه زكات نپردازد خداوند در روز قيامت دارايى او را به صورت افعى آتشين و دو سر (نيش) در مى آورد و آن را طوق گردن او مى كند و سپس به آن افعى گفته مى شود : به او بچسب همچنان كه او در دنيا به تو چسبيده بود . اين است كه سخن خداوند : «بزودى روز قيامت آنچه را كه در بخشيدنش بخل مى ورزيدند ، چون طوقى به گردنشان خواهند آويخت » .

۷۷۸۶.امام باقر عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ در روز قيامت گروهى را از گورهايشان برمى انگيزد ، در حالى كه دستهاى آنان به گردنشان بسته شده است به طورى كه نمى توانند با آنها به اندازه يك سر انگشت چيزى بردارند . همراه ايشان، فرشتگانى هستند كه بشدّت آنها را توبيخ مى كنند و مى گويند : اينان كسانى هستند كه از پرداخت اندك مالى از مال و دارايى فراوان خود، دريغ كردند . اينان كسانى هستند كه خداوند عزّ و جلّ به آنها عطا كرد، ولى آنان حقّ خداوند عزّ و جلّ در اموال خود را ندادند .

1584

پرداخت زكات با رضايت خاطر

۷۷۸۷.امام على عليه السلام :همانا زكات در كنار نماز قرار داده شده است، تا سبب نزديكى مسلمانان به خداوند باشد . بنا بر اين ، كسى كه زكات را با رضايت خاطر بپردازد، كفّاره گناهان او و مايه نگه دارى اش از آتش باشد . پس ، نبايد كسى دل در پى زكاتى كه مى پردازد داشته باشد و مرتباً افسوس خورد ؛ زيرا كسى كه آن را از روى بى ميلى بپردازد ، و با اين حال در قبال آن ، به بهتر از آن (بهشت) چشم اميد بندد ، به سنّت [الهى] نادان است و در پاداش ، مغبون ؛ كارش بيهوده و پشيمانى اش طولانى باشد .