۷۷۸۹.الكافي :جاءَ رَجُلٌ إلى أبي عبدِ اللّهِ عليه السلام فقالَ لَهُ : يا أبا عبدِ اللّهِ، قَرضٌ إلى مَيسَرَةٍ ، فقالَ لَهُ أبو عبدِ اللّهِ عليه السلام : إلى غَلَّةٍ تُدرِكُ ؟ فقالَ الرجُلُ : لا و اللّهِ ، قالَ : فإلى تِجارةٍ تَؤبُّ ؟ قالَ : لا و اللّهِ ، قالَ : فإلى عُقدَةٍ تُباعُ ؟ فقالَ : لا و اللّهِ .
فقالَ أبو عبد اللّه عليه السلام : فَأنتَ مِمَّن جَعَلَ اللّهُ لَهُ في أموالِنا حَقّا ، ثُمّ دعا بِكِيسٍ فيهِ دَراهِمُ فَأدخَلَ يَدَهُ فيهِ فَناوَلَهُ مِنهُ قَبضَةً ، ثُمّ قالَ لَهُ : اِتَّقِ اللّهَ و لا تُسرِفْ و لا تَقتُرْ ، و لكنْ بينَ ذلكَ قَواما . ^۱

(انظر) وسائل الشيعة : 6 / 27 باب 7 .
السؤال (طلب الحاجة) : باب 1714 .

1586

المُستَحِقُّونَ لِلزَّكاةِ

الكتاب :

إنَّما الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ و الْمَساكِينِ و الْعامِلِينَ عَلَيْها و الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَ فِي الرِّقابِ والْغارِمِينَ وَ فِي سَبِيلِ اللّهِ و ابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِنَ اللّهِ و اللّهُ عَليمٌ حَكيمٌ» . ^۲

۷۷۸۹.الكافى :مردى خدمت امام صادق عليه السلام آمد و عرض كرد : يا ابا عبد اللّه ! تا زمانى كه وضع مالى ام خوب شود، مبلغى به من قرض بدهيد . حضرت فرمود : يعنى تا زمانى كه محصولت را برداشت كنى؟ آن مرد عرض كرد : نه به خدا قسم [من محصولى ندارم] . فرمود : تا مال التجاره ات برگردد؟ عرض كرد : نه به خدا قسم[ من مال التجاره ندارم] . فرمود : تا ملكى از تو فروخته شود؟ عرض كرد : نه به خدا قسم [من ملكى ندارم] . امام صادق عليه السلام فرمود : پس تو از كسانى هستى كه خداوند در اموال ما براى آنان حقّى مقرّر كرده است . آن گاه فرمود تا هميانى درهم بياورند . حضرت دست در هميان بُرد و مشتى برداشت و به او داد و فرمود : از خدا بترس و در خرج كردن افراط و تفريط مكن ، بلكه حدّ وسط را نگه دار .

1586

مستحقّان زكات

قرآن :

«جز اين نيست كه صدقات (زكات) براى فقيران و مسكينان و تحصيلداران آن است و نيز براى به دست آوردن دل [مخالفان] و آزاد كردن بندگان و قرضداران و انفاق در راه خدا و در راه ماندگان و آن فريضه اى است از جانب خدا . و خدا دانا و حكيم است» .