۷۹۸۸.عنه عليه السلامـ في وصفِ المَأخُوذِينَ على الغِرَّةِ في حالِ الاحتضارِ ـ: فهُو يَعَضُّ يَدَهُ نَدامةً على ما أصحَرَ لَهُ عندَ المَوتِ مِن أمرِهِ ، و يَزهَدُ فيما كانَ يَرغَبُ فيهِ أيّامَ عُمُرِهِ ، و يَتَمَنّى أنَّ الذي كانَ يَغبِطُهُ بها و يَحسُدُهُ علَيها قد حازَها دُونَهُ ! ^۱

(انظر) الزهد : باب 1616 .
النور : باب 3902 .

1630

النَّوادِرُ

۷۹۸۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا تَكُنْ مِمَّن يُرِيدُ الآخِرَةَ بِعَمَلِ الدنيا ......... يقولُ في الدنيا قَولَ الزاهِدينَ ، و يَعمَلُ فيها عَمَلَ الراغِبِينَ . ^۲

۷۹۹۰.عنه عليه السلام :أفضَلُ الزُّهدِ إخفاءُ الزُّهدِ . ^۳

۷۹۹۱.عنه عليه السلام :إذا هَرَبَ الزاهدُ مِنَ الناسِ فاطْلُبْهُ ، إذا طَلَبَ الزاهدُ الناسَ فاهْرُبْ مِنهُ . ^۴

۷۹۹۲.المسيحُ عليه السلام :يا بَنِي إسرائيلَ ، لا تَأسَوا على ما فاتَكُم مِن دُنياكُم إذا سَلِمَ دِينُكُم كما لا يَأسى أهلُ الدنيا على ما فاتَهُم مِن دِينِهِم إذا سَلِمَتْ دُنياهُم . ^۵

۷۹۸۸.امام على عليه السلامـ در وصف كسانى كه ناگاه در چنگال مرگ گرفتار مى شوند ـفرمود : او ، بر اثر آنچه هنگام مرگ برايش آشكار شده است ، دست خود را از پشيمانى مى گزد و بدانچه در روزهاى زندگانى اش بدان مايل بوده ، بى رغبت مى شود و آرزو مى كند كه اى كاش آن كسى كه حسرت او را مى خورد و بر وى حسادت مى ورزيد، اين اموال را گرد آورده بود نه او!

1630

گوناگون

۷۹۸۹.امام على عليه السلام :چونان كسى مباش كه با كار دنيايى آخرت را مى خواهد . . . در دنيا همچون مردمان زاهد سخن مى گويد و در عمل چون دنياخواهان رفتار مى كند .

۷۹۹۰.امام على عليه السلام :برترين زهد ، پوشيده داشتن زهد است .

۷۹۹۱.امام على عليه السلام :هر گاه زاهد از مردم گريزان شد ، در طلب او برآى و هرگاه زاهد در طلب مردم برآمد ، از او گريزان شو .

۷۹۹۲.مسيح عليه السلام :اى بنى اسرائيل! هر گاه دينتان سالم بود ، براى از دست دادن دنياتان افسوس مخوريد ، همچنان كه دنيا پرستان هر گاه دنيايشان سالم باشد ، براى از دست دادن دينشان اندوهى به خود راه نمى دهند .