۰.5579.عنه عليه السلام : أربَعٌ مَن اُعْطِيَهُنَّ فَقَد اُعْطِيَ خَيرَ الدُّنيا و الآخِرَة : صِدقُ حَديثٍ ، و أداءُ أمانَةٍ ، و عِفَّةُ بَطْنٍ ، و حُسنُ خُلقٍ . ^۱

۰.5580.عنه عليه السلام : جاءَ رجُلٌ إلى النَّبيِّ صلى الله عليه و آله فقالَ : عَلِّمْني عَمَلاً يُحِبُّني اللّه ُ علَيهِ ، و يُحِبُّني المَخلوقونَ ، و يُثْري اللّه ُ مالِي ، و يُصِحُّ بدَني ، و يُطيلُ عُمري ، و يَحشُرُني مَعكَ . قالَ: هذهِ سِتُّ خِصالٍ تَحْتاجُ إلى سِتِّ خِصالٍ : إذا أرَدتَ أنْ يُحِبَّكَ اللّه ُ فخَفْهُ و اتَّقِهِ ، و إذا أرَدتَ أنْ يُحِبَّكَ المَخلوقونَ فأحْسِنْ إلَيهِم و ارفُضْ ما في أيْديهِم ، و إذا أرَدتَ أنْ يُثرِيَ اللّه ُ مالَكَ فَزَكِّهِ ، و إذا أرَدتَ أنْ يُصِحَّ اللّه ُ بدَنَكَ فأكْثِرْ مِن الصَّدَقَةِ ، و إذا أرَدتَ أنْ يُطيلَ اللّه ُ عُمرَكَ فَصِلْ ذَوي أرْحامِكَ ، و إذا أرَدتَ أنْ يَحْشُرَكَ اللّه ُ مَعي فأطِلِ السُّجودَ بينَ يَدَيِ اللّه ِ الواحِدِ القَهّارِ . ^۲

۰.5581.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : بِسْمِ اللّه ِ الرّحمنِ الرّحيمِ ، أمّا بَعدُ ، فإنَّ مَن طَلَبَ رِضا اللّه ِ بسَخَطِ النّاسِ كَفاهُ اللّه ُ اُمورَ النّاسِ ، و مَن طَلَبَ رِضا النّاسِ بسَخَطِ اللّه ِ و كَلَهُ اللّه ُ إلى النّاسِ ، و السّلامُ . ^۳

۰.5579.امام على عليه السلام : چهار چيز است كه به هر كس داده شود خير دنيا و آخرت به او داده شده است: راستگويى ، امانتدارى ، عفت شكم، و خوش خويى .

۰.5580.امام على عليه السلام : مردى خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد : مرا كارى بياموز كه به سبب آن، خداوند و بندگانش مرا دوست بدارند و خدا ثروتم را زياد كند و تندرستم بدارد و عمرم را دراز گرداند و با تو محشورم فرمايد . پيامبر فرمود : اين شش چيز كه بر شمردى، نياز به شش چيز دارد : اگر خواهى خداوند تو را دوست بدارد، از او بترس و تقواى او پيش گير ؛ اگر خواهى كه مردمان دوستت بدارند، به آنان نيكى كن و چشم طمع از دست آنان بر گير ؛ اگر خواهى خداوند دارايى تو را زياد گرداند، مالت را پاك كن ؛ اگر خواهى كه خداوند تو را تندرست بدارد، زياد صدقه بده؛ و اگر خواهى كه خداوند عمرت را دراز گرداند صله ارحام كن ؛ و اگر خواهى كه تو را با من محشور فرمايد، در پيشگاه خداىِ واحدِ قهّار سجده هاى طولانى كن .

۰.5581.امام زين العابدين عليه السلام نوشت : به نام خداوند بخشنده مهربان . اما بعد، كسى كه در راه خشنود كردن خدا، از خشم مردم پروايى نداشته باشد ، خداوند او را از امور مردم بى نياز گرداند و خود، كفايتش كند. و هر كه براى جلب خشنودى مردم، خدا را به خشم آورد ، خداوند او را به مردم وا گذارد ، و السلام .