الحديث :

۰.7326.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لِكُلِّ ذِي رَمَقٍ قُوتٌ . ^۱

۰.7327.عنه عليه السلام : اُنظُرُوا إِلى النَّملَةِ في صِغَرِ جُثَّتِها ، و لَطافَةِ هَيئَتِها ، لا تَكادُ تُنالُ بلَحظِ البَصَرِ (النَّظَرِ) ... مَكفُولٌ برِزقِها ، مَرزوقةٌ بوَفقِها ، لا يَغفُلُها المَنَّانُ ، و لا يَحرِمُها الدَيَّانُ، و لَو في الصَّفا اليابِسِ، و الحَجَرِ الجامِسِ. ^۲

۰.7328.عنه عليه السلام : فهذا غُرابٌ و هذا عُقابٌ ، و هذا حَمامٌ و هذا نَعامٌ ، دَعا كُلَّ طائرٍ باسمِهِ ، و كَفَلَ لَهُ برزقِهِ . ^۳

۰.7329.عنه عليه السلام : عِيالُهُ الخَلائقُ ، ضَمِنَ أَرزاقَهُم، و قَدَّرَ أَقْواتَهُم . ^۴

۰.7330.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : و جَعَلَ لِكُلِّ رُوحٍ مِنهُم قُوتا مَعلوما مَقسوما مِن رِزقِهِ ، لا يَنقُصُ مَن زادَهُ ناقِصٌ ، و لا يَزِيدُ مَن نَقَصَ مِنهُم زائدٌ . ^۵

(انظر) بحار الأنوار: 103 / 36 « قصّة وصول الرزق إلى دودة عمياء» . و ج 14 / 363 « قصّة حبس دانيال في الجُبّ و إتيان رزقه » .

حديث :

۰.7326.امام على عليه السلام : هر جاندارى، روزى خود را دارد .

۰.7327.امام على عليه السلام : اين مورچه[ها] را بنگريد كه با آن همه كوچكى و ظرافت اندام، كه تقريباً به چشم نمى آيد . . . روزى اش تضمين شده و به او روزىِ فراخورِ حالش مى رسد ؛ [خداوند] منّان از او غافل نيست و [پروردگار] حسابگر محرومش نساخته است ، اگر چه در دل تخته سنگى صاف و خشك و يا در ميان صخره اى سخت باشد .

۰.7328.امام على عليه السلام : اين كلاغ است و آن يكى عقاب ، اين كبوتر است و آن ديگرى شترمرغ . هر مرغى را به نامى خوانده و روزى او را ضمانت كرده است .

۰.7329.امام على عليه السلام : خلايق نان خورهاى خدايند . خداوند روزهاى آنها را ضمانت و خوراكشان را مقدّر كرده است .

۰.7330.امام زين العابدين عليه السلام فرمود : و از رزقى كه عطا فرموده براى هر جاندارى بهره مشخصى از روزى قرار داده است و به هر كس روزى بيشتر دهد، كسى نمى تواند از آن بكاهد و به هر كس روزى كمتر دهد، كسى نمى تواند بر آن بيفزايد .