۱۸۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در هنگام ياد كردن از نيكان ، رحمت نازل مى شود .
۱۸۶.امام على عليه السلامـ از نامه ايشان به محمّد بن ابى بكر و مردم مصر ، آن گاه كه او را به حكومت بر ايشان گماشت ـ: اى بندگان خدا ! اگر از خدا پروا داريد و [حقّ و حرمت] خاندان پيامبرتان را نگه داريد ، بى گمان ، خدا را به بهترين وجه بندگى كرده ايد و به بهترين وجه ، يادش نموده ايد و به بهترين وجه ، سپاسش گفته ايد و به برترين مرتبه شكيب و سپاس ، دست يازيده ايد و به برترين كار و تلاش پرداخته ايد .
۱۸۷.امام صادق عليه السلام :شيعيان ما ، با يكديگر مهربان اند . آنان اند كه در خلوت و تنهايى خويش ، خدا را ياد مى كنند . ياد كردن از ما ، ياد كردن از خداست . هر گاه از ما ياد شود ، از خدا ياد شده است و هر گاه از دشمن ما ياد شود ، از شيطان ، ياد شده است .
۱۸۸.امام صادق عليه السلامـ به داوود بن سِرحان ـ: اى داوود! سلام مرا به دوستانم برسان و از قول من به آنان بگو : خدا رحمت كناد آن بنده اى را كه با ديگرى گرد آيد و از كار ما سخن بگويند ؛ زيرا كه سومينِ آن دو ، فرشته اى است كه برايشان آمرزش مى طلبد ! هرگز دو نفر با هم گرد نيامدند و از ما ياد نكردند ، مگر آن كه خداوند متعال ، به آن دو ، بر فرشتگان ، مباهات كرد . پس هر گاه با هم جمع شديد ، به ياد كردن [از ما ]بپردازيد ؛ زيرا در گردهمايى و گفتگوى شما ، زنده شدن [ياد و نام و مكتب] ماست . بهترينِ مردمان ، پس از ما ، كسى است كه در باره كار ما گفتگو كند و به ياد كردن از ما فرا بخواند .
