۳۸۲.جامع الأخبار :خداى متعال به عيسى بن مريم عليه السلام وحى فرمود كه : «اى عيسى! من [حتّى ]كسى را كه فراموشم كند ، فراموش نمى كنم . پس چگونه كسى را كه به ياد من است ، فراموش كنم ؟! من [حتّى] به كسى كه نافرمانى ام كند ، بخل نمى ورزم . پس چگونه به كسى كه فرمانم مى برد ، بخل ورزم ؟!» .
۳۸۳.لقمان عليه السلامـ در اندرزهايش به پسرش ـ: پسر عزيزم! كيست كه او (خدا) را ياد كرد و او يادش نكرد ؟!
۳۸۴.مسكّن الفؤاد :خداى متعال به يكى از صدّيقان وحى فرمود كه : «مرا در ميان بندگانم ، بندگانى است كه دوستم مى دارند و دوستشان مى دارم ، و مشتاق من اند و من ، مشتاق آنانم ، و مرا ياد مى كنند و من ، يادشان مى كنم . پس اگر راه آنان در پيش گيرى ، تو را نيز دوست دارم ، و اگر از راه آنان منحرف شوى ، دشمنت مى دارم» .
9 / 2
راندن شيطان
قرآن
«در حقيقت، كسانى كه [ از خدا ] پروا دارند، چون وسوسه اى از جانب شيطان بديشان رسد ، [ خدا را ] به ياد مى آورند و به ناگاه ، بينا مى شوند» .
«و آنان كه چون كار زشتى كنند، يا بر خود ستم روا دارند، خدا را به ياد مى آورند و براى گناهانشان آمرزش مى خواهند ، و چه كسى جز خدا گناهان را مى آمرزد؟ و بر آنچه مرتكب شده اند، با آن كه مى دانند [ كه گناه است ] ، پافشارى نمى كنند» .
حديث
۳۸۵.تفسير العيّاشىـ به نقل از على بن ابى حمزه ـ: از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خداوند كه : «در حقيقت، كسانى كه [ از خدا ] پروا دارند، چون وسوسه اى از جانب شيطان بديشان رسد ، [ خدا را ] به ياد مى آورند و به ناگاه ، بينا مى شوند» پرسيدم كه : اين وسوسه چيست؟
فرمود : «مقصود ، گناه است كه بنده قصد آن مى كند ، سپس به ياد خدا مى افتد و چشمش باز مى شود و خوددارى مى ورزد» .
