۴۷۷.امام صادق عليه السلام :چون اهل مجلس هاى ذكر و علم به خانه هايشان باز گردند ، خداوند عز و جلبه فرشتگانش مى فرمايد : «ثواب اعمالى را كه از ايشان ديده ايد ، بنويسيد» .
فرشتگان ، براى هر يك ثواب عملش را بنويسند و يكى را كه در انجمن آنان حاضر بوده اند ، وا مى نهند و برايش چيزى نمى نويسند .
خداوند عز و جل مى فرمايد : «چرا براى فلانى ننوشتيد ؟ مگر نه اين كه با آنان بود و در جمعشان حضور داشت؟» .
فرشتگان مى گويند : «اى پروردگار ما ! او حتّى يك حرف با آنان شريك نشد و يك كلمه با ايشان هم سخنى نكرد .
خداوند عز و جل مى فرمايد : «آيا نه اين كه با آنان ، همنشين بود ؟» .
فرشتگان مى گويند : چرا ، اى پروردگار ما !
پس ، خداى متعال مى فرمايد : «براى او نيز ثوابى چون ثواب يكى از آنان بنويسيد» .
۴۷۸.الكافىـ به نقل از عبّاد بن كثير ـ: به امام صادق عليه السلام گفتم : من بر داستان سَرايى (نقّالى) گذشتم كه داستان نقل مى كرد و مى گفت : اين است آن مجلسى كه هر كس در آن بنشيند ، محروم نمى شود .
امام صادق عليه السلام فرمود : «هيهات ، هيهات ! سوراخ دعا را گم كرده اند . خداوند را بجز گرامىْ فرشتگانِ نويسنده[ى اعمال بندگان] ، فرشتگانى است كه دوره مى گردند و چون بر مردمى بگذرند كه از محمّد و خاندان او ياد مى كنند ، مى گويند : [همين جا] بِايستيد كه به مراد خود رسيديد . پس مى نشينند و با آنان دانش مى آموزند ، و چون برخيزند ، از بيمارانِ آنان عيادت مى كنند و در تشييع جنازه مردگانشان حاضر مى شوند و از سفرْ رفته شان سركشى مى كنند . اين است آن مجلسى كه هر كه در آن بنشيند ، محروم نمى شود» .
