«مى گويند: «منزّهى تو! ما را نسزد كه جز تو ، دوستى براى خود بگيريم ؛ ولى تو ، آنان و پدرانشان را برخوردار كردى تا [ آن جا كه ] ياد [ تو ] را فراموش كردند و گروهى هلاك شده بودند»» .
«و آن روز، جهنّم را آشكارا به كافران بنماييم ؛ [ به ] همان كسانى كه چشمان [ بصيرت ] آنها از ياد من در پرده بود، و توانايى شنيدن [ حق را ] نداشتند» .
«ولى منحرفان، هيزم جهنّم خواهند بود و اگر [ مردم ] در راه درست، پايدارى ورزند، قطعاً آب گوارايى بديشان مى نوشانيم تا در اين باره ، آنان را بيازماييم، و هر كس از ياد پروردگار خود دل بگرداند، وى را در قيد عذابى [ روز ] افزون درآورد» .
«بگو: «چه كسى شما را شب و روز از [ عذاب ] رحمان حفظ مى كند؟» . [ نه ؛ ] بلكه آنان از ياد پروردگارشان روى گردان اند» .
حديث
۵۱۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر لحظه اى كه بر آدمى بگذرد و در آن ياد خدا نكند ، روز قيامت بر آن لحظه افسوس مى خورد .
۵۱۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :جبرئيل عليه السلام بر من فرود آمد و گفت : اى محمّد! پروردگارت به تو سلام مى رساند و مى فرمايد : «هر لحظه اى كه در آن [مرا] ياد مى كنى ، آن لحظه براى تو در نزد من ذخيره مى شود ، و هر لحظه اى كه در آن ياد من نكنى ، آن لحظه از تو تباه شده است» .
۵۱۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اهل بهشت ، آن گونه كه براى ساعتى از روز كه در دنيا گذشته و ياد خدا نكرده اند ، افسوس مى خورند ، براى چيز ديگرى افسوس نمى خورند .
