۵۱۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه گروهى در مجلسى بنشينند و در آن ، خدا را ياد نكنند ، آن مجلس در روز قيامت ، برايشان مايه افسوس است ، اگر چه اهل بهشت باشند و ثواب هر مجلسى را كه در آن ياد خدا كرده اند ، خواهند ديد ؛ ولى ثواب آن مجلس را نمى بينند و از اين رو ، مايه افسوس آنان مى شود .
۵۲۰.امام صادق عليه السلام :هيچ مجلسى نيست كه در آن ، نيكان و بدان ، گِرد هم آيند و بى ياد خداوند عز و جل از آن برخيزند ، مگر آن كه در روز قيامت ، آن مجلس ، مايه افسوس آنان مى شود .
۵۲۱.امام صادق عليه السلام :هر گاه گروهى در مجلسى گِرد آيند و از خداوند عز و جل و از ما ياد نكنند ، آن مجلس ، در روز قيامت ، مايه افسوس آنان مى شود ... .
[پدرم] امام باقر عليه السلام فرمود : «ياد كردن از ما ، ياد كردن از خداست ، و ياد كردن از دشمن ما ، ياد كردن از شيطان است» .
۵۲۲.داوود عليه السلامـ در مناجاتش ـ: هر گاه مرا ديدى كه از مجالس ياد كنندگان [خدا ]به مجالس غافلان [از ياد خدا ]رفتم ، پايم را بشكن ؛ زيرا اين كار ، لطفى است كه به من مى كنى .
۵۲۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به من گفته شد (/ به من وحى شد) كه : بِدان آن ساعتى كه در آن از من ياد نكنى ، آن ساعت به سود تو نيست ؛ بلكه به زيان توست .
