فصل دوم: ويژگى هاى تسبيح
2 / 1
نامى از نام هاى خدا
۷۱۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند ـ تبارك و تعالى ـ نود و نُه نام دارد ... و آنها عبارت اند از : اللّه ، اِله ، ... سُبّوح . ۱
۷۱۸.تفسير العيّاشىـ به نقل از زيد شحّام ـ: از امام صادق عليه السلام در باره تسبيح پرسيدم . فرمود : «[يادكردِ] نامى از نام هاى خدا (سبحان) و [نيز] نيايش اهل بهشت است» . ۲
۷۱۹.كنز العمّالـ به نقل از ابن عبّاس ـ: عُمر گفت : معناى «سپاس (حمد)» را مى دانيم . مردم ، يكديگر را سپاس مى گويند . معناى «معبودى جز خداى يگانه نيست» را هم مى دانيم ؛ چرا كه خدايانى به جاى خداوند يگانه ، پرستيده مى شدند . «خدا بزرگ تر است» هم معلوم است . نمازگزار ، «اللّه أكبر» مى گويد ؛ امّا «پاكا خدا! (سبحان اللّه )» ، به چه معناست؟
مردى از ميان جمعيت گفت : خدا ، داناتر است .
عمر گفت : بدبخت عمر ، اگر نداند كه خدا داناتر است!
على عليه السلام فرمود : «اى امير مؤمنان! [سبحان اللّه ،] نامى است كه هيچ يك از خلايق ، حق ندارد آن را بر خود نهد . خلق به او پناه مى بَرند ، و [خدا] دوست دارد كه اين نام به او گفته شود» .
عمر گفت : همين طور است .
