۷۳۳.امام صادق عليه السلام :عظمت ثواب دعا و تسبيحى را كه بنده ميان خود و خودش انجام مى دهد ، جز خداى ـ تبارك و تعالى ـ كسى نمى داند .
۷۳۴.امام صادق عليه السلام :هيچ كلمه اى بر زبان ، سبُك تر و رساتر از «سبحان اللّه » نيست .
۷۳۵.امام صادق عليه السلام :هر كس صد مرتبه «سبحان اللّه » بگويد ، در آن روز ، برترينِ مردم است ، مگر آن كه كسى ديگر نيز هم اندازه او [سبحان اللّه ] بگويد .
۷۳۶.امام صادق عليه السلامـ چون به ايشان گفته شد : از خوش بختى مرد ، اين است كه گونه هايش سبُك باشد۱ـ: در اين ، چه خوش بختى اى است؟! خوش بختى ، در اين است كه دو فكّ او به تسبيح گفتن ، سبُك [و جنبان ]باشد .
۷۳۷.عدّة الداعى :مى گويند سليمان بن داوود عليه السلام بر كشتگرى گذشت . كشتگر [با خود ]گفت : چه سلطنت باشكوهى به پسر داوود داده شده است!
باد ، سخن او را به گوش سليمان رساند . سليمان ، پياده شد و به نزد كشتگر رفت و گفت : «به نزد تو آمدم تا [بگويم :] چيزى را كه از توان تو بيرون است ، آرزو نكنى» .
سپس گفت : «گفتن يك تسبيح كه خداى متعال آن را بپذيرد ، از هر آنچه به خاندان داوود داده شده ، بهتر است» .
و در حديثى ديگر آمده است [كه گفت] : «زيرا ثواب تسبيح ، باقى مى ماند و مُلك سليمان از ميان مى رود» .
۷۳۸.امام صادق عليه السلام :از جمله اندرزهاى خداوند ـ تبارك و تعالى ـ به عيسى بن مريم عليهماالسلاماين بود كه : «... اى عيسى! بيدار باش و از رحمت من ، نوميد مشو ، و همراه با تسبيحگويان ، مرا تسبيح گوى و با سخنان پاك ، تقديسم كن» .
