3 / 3
تسبيح همراه با تحميد
قرآن
«و قطعاً مى دانيم كه سينه تو از آنچه مى گويند ، تنگ مى شود . پس با ستايش پروردگارت ، [او را] تسبيح گوى و از سجده كنندگان باش ، و پروردگارت را پرستش كن تا اين كه مرگ تو فرا رسد» .
«و بر آنچه مى گويند ، شكيبا باش و پيش از بر آمدن آفتاب و پيش از فرو شدن آن ، به ستايش پروردگارت، [او را ]تسبيح گوى . و پاره اى از شب و به دنبال سجود [ به صورت تعقيب و نافله ] او را تسبيح گوى» .
«و در برابر دستور پروردگارت ، شكيبايى پيشه كن كه تو خود ، در حمايت مايى ؛ و هنگامى كه [ از خواب ] بر مى خيزى ، به نيايش پروردگارت تسبيح گوى و [ نيز ] پاره اى از شب، و در [هنگام] فرو شدن ستارگان ، تسبيحگوىِ او باش» .
«تنها كسانى به آيات ما مى گروند كه چون آن [ آيات ] را به ايشان يادآورى كنند، سجده كنان به روى در مى افتند، و به ستايش پروردگارشان تسبيح مى گويند و آنان ، بزرگى نمى فروشند» .
«نيايش آنان در آن جا ، « خدايا! تو منزّهى » است و درودشان در آن جا سلام است، و واپسين نيايش آنان ، اين است كه: « ستايش ، ويژه پروردگار جهانيان است»» .
حديث
۷۴۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به من وحى نشد كه دارايى گِرد آورم و از بازرگانان شوم ؛ بلكه به من وحى شد كه : «با ستايش پروردگارت ، [او را] تسبيح گوى و از سجده كنندگان باش، و پروردگارت را پرستش كن تا اين كه مرگ تو فرا رسد» .
