۸۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :موسى عليه السلام گفت : اى پروردگار من! آيا تو نزديكى تا آهسته بخوانمت ، يا دورى كه صدايت بزنم؟ زيرا من ، همهمه صداى تو را مى شنوم ؛ امّا نمى بينمت! پس تو كجايى؟
خداوند فرمود : «پشت سرِ تو ، و پيش روى تو ، و در سمت راست و سمت چپ تو . اى موسى! من ، آن گاه كه بنده ام مرا ياد كند ، همنشين اويم و هر گاه مرا بخواند ، با او هستم» .
۸۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداى متعال فرمود : «اى پسر آدم! تو هر گاه مرا ياد كنى ، سپاسم گفته اى و هر گاه فراموشم كنى ، ناسپاسى ام كرده اى» .
۸۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه خدا را ياد كند ، در واقع ، سپاسش گفته است و هر كه يادش نكند ، در واقع ، ناسپاسى اش كرده است .
۸۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ بنده اى نيست كه در بيابانى از زمين به قصد نماز بِايستد ، مگر آن كه زمين برايش آراسته مى شود .
۸۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ صبحگاه و شبانگاهى نيست ، مگر آن كه قطعات زمين به يكديگر مى گويند : «اى همسايه! آيا امروز ، يادكننده خداى متعال بر تو گذشت ، يا بنده اى كه پيشانى خويش را براى سجده خداوند متعال بر تو بگذارد؟» . پس يكى مى گويد : «نه» و ديگرى مى گويد : «چرا» .
اگر بگويد : «چرا» ، به وجد مى آيد و شادمان مى شود و خود را بر هم كنارش برتر مى بيند .
