۱۴۴.امام رضا عليه السلامـ از سخنان ايشان در باره علّت واجبات كه فضل بن شاذان ، آنها را گردآورى كرده است ـ: اگر كسى بگويد : «چرا خدا ، به بندگانْ امر و نهى كرده است؟»، گفته مى شود : چون ماندگارى و درستى آنان ، جز با امر و نهى و جلوگيرى از تباهى و تجاوز به يكديگر ، ممكن نيست .
اگر كسى بگويد : «چرا از آنان عبادت خواسته شده است ؟»، گفته مى شود : تا او را فراموش نكنند و تعاليمش را وا ننهند و از امر و نهى او غافل نشوند ؛ چرا كه درستى و تباهى و پايدارى آنان ، در گرو اين است ، و اگر بدون [دستور به] عبادت ، رها مى شدند ، پس از گذشت زمانى دراز ، سنگ دل مى شدند .
2 / 2
وظيفه دل و زبان
۱۴۵.امام على عليه السلام :بدانيد كه خداوند عز و جل هرگز آنچه را از پيشينيان شما نپسنديده است ، از شما نيز نخواهد پسنديد و هرگز آنچه را از مردمان پيش از شما پسنديده است ، از شما ناپسند نمى دارد . شما در راهى روشن ، گام برمى داريد [كه گذشتگانِ شما رفته اند] و همان سخنى را واگويه مى كنيد كه مردان پيش از شما گفته اند . خداوند ، روزىِ دنياى شما را عهده دار شده و به سپاس گزارى تشويقتان كرده است و ياد كردن [از خود] را بر زبان هايتان واجب ساخته است .
۱۴۶.امام على عليه السلامـ در بيان وظايفى كه خداى سبحان بر عهده اعضاى انسان نهاده است ـ: آنچه بر دلْ واجب ساخته ، ايمان است كه عبارت است از : اقرار ، و شناخت ، و اعتقاد به او ، و خرسندى به آنچه بر آن ، واجب ساخته است ، و گردن نهادن به فرمان او ، و ياد كردن از او ، و انديشيدن .
