۰.11849.عنه عليه السلام : بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : مَن لا يُنَقِّي مِن زَرعِه الحَشيشَ يَكثُرْ فيهِ حَتّى يَغمُرَهُ فيُفسِدَهُ، و كذلِكَ مَن لا يُخرِجُ مِن قَلبِهِ حُبَّ الدّنيا يَغمُرُهُ حَتّى لا يَجِدَ لِحُبِّ الآخِرَةِ طَعما . ۱
۰.11850.مسكّن الفؤاد : في أخبارِ داوودَ عليه السلام : ما لِأولِيائي و الهَمَّ بالدّنيا ؟! إنّ الهَمَّ يُذهِبُ حَلاوَةَ مُناجاتي مِن قُلوبِهِم . يا داوودُ، إنَّ مَحَبَّتي مِن أولِيائي أن يَكونوا رُوحانِيّينَ لا يَغتَمّونَ . ۲
(انظر) المحبّة (حبّ اللّه ) : ب66. الإيمان : باب 287.
الدنيا : باب 1255.
2466
تَركُ العِبادَةِ
۰.11851.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ما أقبَحَ الفَقرَ بَعدَ الغِنى، و أقبَحَ الخَطيئَةَ بَعدَ المَسكَنَةِ ! وَ أقبَحُ مِن ذلِكَ العابِدُ للّه ِِ ثُمّ يَدَعُ عِبادَتَهُ . ۳
۰.11849.عيسى عليه السلام : حقيقتى را به شما بگويم: كسى كه علفهاى هرز زراعت خود را وجين نكند، آن علفها زياد مى شود ، تا جايى كه تمام مزرعه را فرا مى گيرد و زراعت را از بين مى برد؛ همچنين كسى كه دوستى دنيا را از دلش بيرون نكند، دنيا دوستى دلش را فرا گيرد ، تا جايى كه طعم آخرتْ دوستى را نچشد.
۰.11850.مسكّن الفؤاد : در خبرهاى داود عليه السلام آمده است: دوستان مرا به غمِ دنيا خوردن چكار؟ غمِ دنيا شيرينى مناجات را از دلهايشان مى برد. اى داود! من دوست دارم كه دوستان من روحانى باشند و غمِ دنيا را به خود راه ندهند.
2466
رها كردن عبادت
۰.11851.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چه زشت است فقر پس از توانگرى و چه زشت است گناه از پس بيچارگى و ضعف و زشت تر از اينها كار كسى است كه عبادت خدا پيشه كند و سپس آن را رها سازد.