3148

التَّحذيرُ مِنَ التَّفريطِ

الكتاب :

أنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتَى عَلَى ما فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللّهِ» . ^۱

الحديث :

۱۵۹۵۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :التَّفريطُ مُصيبَةُ القادِرِ . ^۲

۱۵۹۵۲.عنه عليه السلام :ثَمَرةُ التَّفريطِ النَّدامَةُ ، و ثَمَرةُ الحَزمِ السَّلامَةُ . ^۳

۱۵۹۵۳.عنه عليه السلام :اِحذَرُوا التَّفريطَ ؛ فإنّهُ يُوجِبُ المَلامَةَ . ^۴

۱۵۹۵۴.عنه عليه السلام :إيّاكُم و التَّفريطَ ؛ فَتَقَعَ الحَسرَةُ حينَ لا تَنفَعُ الحَسرَةُ . ^۵

۱۵۹۵۵.عنه عليه السلام :إنّ اللّهَ سبحانَهُ جَعَلَ الطاعَةَ غَنيمَةَ الأكياسِ عِندَ تَفريطِ العَجَزَةِ . ^۶

3148

پرهيز از كوتاهى در كار

قرآن:

«تا آن كه [مبادا] كسى بگويد: دريغا بر آنچه در حضور خدا كوتاهى ورزيدم».

حديث :

۱۵۹۵۱.امام على عليه السلام :كوتاهى كردن، مصيبت شخص توانا [بر انجام كار] است.

۱۵۹۵۲.امام على عليه السلام :نتيجه كوتاهى در كار، پشيمانى است و نتيجه دور انديشى، سالم ماندن [از خسارت و دريغ].

۱۵۹۵۳.امام على عليه السلام :از كوتاهى كردن بپرهيزيد كه آن موجب سرزنش است.

۱۵۹۵۴.امام على عليه السلام :زنهار از كوتاهى كردن؛ زيرا كوتاهى كردن حسرت به بار مى آورد، آن گاه كه حسرت سودى ندارد.

۱۵۹۵۵.امام على عليه السلام :خداوند سبحان طاعت [از خود ]را غنيمتى قرار داده است كه در هنگام كوتاهىِ نا توانان [از به دست آوردن آن ]زيركان آن را از آنِ خود مى كنند.