۹۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ صيدى شكار نمى شود ، مگر به سبب كاستن از تسبيحش ... و هيچ شاخه اى از درختى با تبر جدا نمى شود ، مگر به سبب كاستن از تسبيحش ، و به هيچ انسانى گزندى نمى رسد ، مگر به سبب گناهى [كه انجام مى دهد] ، و البته آنچه خدا از او بخشيده ، بيشتر است .

۹۶۳.الدرّ المنثورـ به نقل از عايشه ـ: پيامبر خدا فرمود : «بانگ خروس ، نماز اوست و بال زدنش ، سجود و ركوع او» .
سپس اين آيه را قرائت كرد : «و هيچ چيز نيست ، مگر آن كه او را تسبيح و ستايش مى گويد ، امّا شما تسبيح آنان را نمى فهميد» .

۹۶۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :عمر همه چارپايان و همه خزندگان و جنبندگان زمينى ، در گرو تسبيحگويى آنهاست . پس هرگاه تسبيحگويى شان به سر آيد ، خداوند ، جان آنها را مى گيرد و فرشته مرگ را در اين كار ، دستى نيست . ^۱

۹۶۵.امام صادق عليه السلام :از پرندگانْ شكار نمى شود ، مگر آن پرنده اى كه تسبيحگويى اش را فرو نهاده باشد .

۹۶۲.عنه صلى الله عليه و آله :ما صيدَ مَصيدٌ إلّا بِنَقصٍ مِن تَسبيحٍ . . . ولا عُضِدَ مِن شَجَرَةٍ وَشيجَةٌ ـ يَعني شَجَرَةً تُقطَعُ ـ إلّا بِنَقصٍ في تَسبيحٍ ، ولا دَخَلَ عَلَى امرِئٍ مَكروهٌ إلّا بِذَنبٍ ، وما عَفَا اللّهُ عَنهُ أكثَرُ . ^۱

۹۶۳.الدرّ المنثور عن عائشة عن رسول اللّه صلى الله عليه و آله :صَوتُ الدّيكِ صَلاتُهُ ، وضَربُهُ بِجَناحَيهِ سُجودُهُ ورُكوعُهُ . ثُمَّ تَلا هذِهِ الآيَةَ : «وَ إِن مِّن شَىْ ءٍ إِلَا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لَـكِن لَا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ»^۲ . ^۳

۹۶۴.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :آجالُ البَهائِمِ كُلِّها ، وخَشاشِ ^۴ الأَرضِ وَالدَّوابِّ كُلِّها فِي التَّسبيحِ ، فَإِذَا انقَضى تَسبيحُها قَبَضَ اللّهُ أرواحَها ، ولَيسَ إلى مَلَكِ المَوتِ في ذلِكَ شَيءٌ ^۵ . ^۶

۹۶۵.الإمام الصادق عليه السلام :لا يُصادُ مِنَ الطَّيرِ إلّا ما ضَيَّعَ تَسبيحَهُ . ^۷