۹۶۶.امام صادق عليه السلام :سوگند مى خورم به آن كه آفرينش را آفريد و روزى را گسترانيد كه هيچ مالى در خشكى و دريا ، تلف نمى شود ، مگر به سبب نپرداختن زكات ، و هيچ صيدى در خشكى و دريا شكار نمى شود ، مگر بدان سبب كه در آن روز ، تسبيح را ترك گفت .
۹۶۷.امام صادق عليه السلام :هيچ پرنده اى در خشكى و دريا شكار نمى شود و هيچ حيوانى صيد نمى گردد ، مگر به سبب ترك تسبيحگويى اش .
۹۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر خداوند عز و جل تسبيحگويىِ وحوش و پرندگان و درندگان و كوه ها را به آنان مى فهمانْد ، بى گمان ، دل ها از جاكَنْده مى شدند ؛ ليكن خداوند ، تسبيحگويى آنها را از شما پوشيده داشته است .
۹۶۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مورچگان هم تسبيح [خدا را] مى گويند .
۹۷۰.فاطمه عليهاالسلامـ در دعا ـ: ستايش ، خداوند را ... كه با لطف و نعمت او كارهاى نيك ، انجام مى پذيرد و سپاس گزارى اش ، موجب افزونى نعمت ها مى شود و به فرمان او ، آسمان ها بر پايند و به قدرت او ، كوه ها پابرجاست و ددان در بيابان ها و مرغان در كاشانه هايشان ، او را تسبيح مى گويند .
۹۷۱.امام على عليه السلام :پيامبر خدا فرمود : «چون خداوند خواست اسب را بيافريند ، فرمود : ... به زودى بر پشت تو مردانى را سوار مى كنم كه مرا تسبيح و ستايش مى گويند و مرا به يگانگى و بزرگى ياد مى كنند » .
سپس فرمود : «و هر تسبيح و لا إله إلّا اللّه و اللّه اكبر ى كه صاحب آن اسب بگويد و اسب بشنود ، او نيز همانند آن را در پاسخش مى گويد» .
