۱۰۱۰.الكافىـ به نقل از داوود رَقّى ـ: از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خداوند عز و جلپرسيدم : «هيچ چيز نيست ، مگر آن كه او را تسبيح و ستايش مى گويد ؛ امّا شما تسبيح آنها را نمى فهميد» . فرمود : «فرو ريختن ديوارها ، تسبيحگويى آنهاست» .
۱۰۱۱.امام صادقـ در باره پدرش عليه السلام ـ: مردى خدمت ايشان رسيد و گفت : پدر و مادرم به فدايت ! خداوند ، در كتابش مى فرمايد : «هيچ چيز نيست ، مگر آن كه او را تسبيح و ستايش مى گويد ؛ امّا شما تسبيح آنها را نمى فهميد» .
امام عليه السلام به او فرمود : «همين طور است كه فرموده است» .
مرد گفت : آيا درخت خشكيده هم تسبيح مى گويد؟
فرمود : «آرى . نمى شنوى كه چوب هاى خانه چگونه صدا مى دهد؟ همين ، تسبيح اوست . پس پاكا خدا در همه حال !» .
۱۰۱۲.تفسير القمّى :«و هيچ چيز نيست ، مگر آن كه او را تسبيح و ستايش مى گويد» . جنبيدن هر چيزى ، تسبيحگويى خداوند عز و جل است .
۱۰۱۳.بحار الأنوارـ به نقل از محمّد بن على بن ابراهيم در كتاب العلل ـ: گريه كردن آسمان ، عبارت است از شرح شدن آن بدون آن كه امرى در آن باشد ، و گريه كردن زمين ، عبارت از لرزيدن آن است . تسبيحگويى درخت ، عبارت است از جنبيدن آن ، بدون آن كه بادى بوزد . تسبيحگويى درياها ، عبارت است از افزايش و كاهش (/ جزر و مدّ ) آنها . و تسبيحگويى درخت ، عبارت است از نشو و نماى آن» .
و نيز فرمود : «سايه آن [درخت] هم خدا را تسبيح مى گويد» .
