فصل دهم: تسبيح
10 / 1
استفاده از تسبيح در گفتن تسبيحات
۱۰۱۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :تسبيح ، نيكو يادآورنده اى است ! زمين و آنچه از زمين مى رويد ، بهترين چيزهايى هستند كه بر آنها سجده مى شود .
۱۰۱۵.الأمالى ، طوسىـ به نقل از اَ نَس ـ: روزى پيامبر خدا ، بر شتر خود نشست و به سوى خاندان فلان ، ره سپار شد و [به من] فرمود : «اى اَ نَس ! شتر را بردار و به فلان و بهمان جا برو . على را مى بينى كه نشسته است و با دانه هاى ريگ ، تسبيح مى گويد . سلام مرا به او برسان و سوار بر شترش كن و به نزد من بياور» .
من ، رفتم و على را همان گونه كه پيامبر خدا فرموده بود ، يافتم . پس او را بر شتر سوار كردم و نزد ايشان بردم .
۱۰۱۶.امام صادق عليه السلام :تسبيح فاطمه ، دختر پيامبر خدا ، عبارت بود از يك نخ پشمى تاخته شده كه به تعداد تكبيرات ، در آن ، گِره خورده بود و با دست خود ، آن را مى چرخانْد و تكبير و تسبيح مى گفت ، تا آن كه حمزة بن عبد المطلّب ، كشته شد و فاطمه عليهاالسلام از خاك [مزار] او برداشت و تسبيح هايى ساخت و مردم ، آنها را مورد استفاده قرار دادند ؛ امّا پس از كشته شدن حسين ـ كه درودهاى خدا بر او باد و دمادم بر قاتلانش عذاب باد ـ ، تربت او جايگزين شد و مردم از خاك [مزار ]او تسبيح ساختند ؛ زيرا تربت حسين عليه السلام را فضيلت و امتياز است .
