۱۱۳۰.امام على عليه السلامـ به كميل بن زياد ـ: اى كميل! در هنگام هر سختى و گرفتارى اى بگو : «هيچ نيرو و توانى نيست ، مگر به مدد خدا» تا آن سختى ، از تو برطرف شود ، و هنگام به دست آوردن هر نعمتى بگو : «سپاس ، خداى را» تا آن نعمت بر تو افزون شود .

۱۱۳۱.امام زين العابدين عليه السلام :با ستايش هميشگىِ خداوند بر نعمتش ، همنشين خوبى براى نعمت هايش باش .

۱۱۳۲.امام صادق عليه السلام :هر گاه خداوند به كسى نعمتى داد ، خداى عز و جل را سپاس گويد .

۱۱۳۳.امام صادق عليه السلامـ به سفيان ثورى ـ: اى سفيان! هر گاه چيزى به تو رسيد كه دوست دارى ، بسيار بگو : «خداى را سپاس» ، و هر گاه چيزى به تو رسيد كه ناخوش مى دارى ، بسيار بگو : «هيچ نيرو و توانى نيست ، مگر به مدد خدا» ، و هر گاه در رسيدنِ روزى كندى ديدى ، زياد استغفار كن .

۱۱۳۴.مكارم الأخلاقـ به نقل از اسحاق بن عمّار ـ: با امام صادق عليه السلام بيرون شدم ، ديدم با خويش سخن مى گويد . سپس رو به قبله كرد و سجده اى طولانى به جا آورد و سپس گونه راست خود را زمانى دراز ، بر خاك چسبانيد . آن گاه ، دست بر صورتش كشيد و بر مركب سوار شد . من به ايشان گفتم : پدر و مادرم فدايت باد ! شما كارى انجام داديد كه هرگز نديده بودم .
فرمود : «اى اسحاق! به ياد نعمتى از نعمت هاى خداوند عز و جل به خود ، افتادم و خواستم [در برابرش] اظهار خوارى كنم» .
سپس فرمود : «اى اسحاق! هر گاه خداوند به بنده اى نعمتى بدهد و او به شكرانه آن ، سجده اى به جا آورد و در آن سجده خداوند را سپاس و ستايش بگويد ، به محض تمام كردن سجده اش ، دستور داده مى شود كه در هر دو سرا بر نعمت او بيفزايند» .

۱۱۳۰.الإمام عليّ عليه السلام :يا كُمَيلُ ، قُل عِندَ كُلِّ شِدَّةٍ : «لا حَولَ ولا قُوَّةَ إلّا بِاللّهِ» تُكفَها ، وقُل عِندَ كُلِّ نِعمَةٍ : «الحَمدُ للّهِِ» تَزدَد مِنها . ^۱

۱۱۳۱.الإمام زين العابدين عليه السلام :أحسِن صُحبَةَ نِعمَةِ اللّهِ بِحَمدِ اللّهِ عَلَيها عَلى كُلِّ حالٍ . ^۲

۱۱۳۲.الإمام الصادق عليه السلام :إذا أنعَمَ اللّهُ عَلى أَحَدٍ بِنِعمَةٍ فَليَحمَدِ اللّهَ عز و جل . ^۳

۱۱۳۳.عنه عليه السلامـ لِسُفيانَ الثَّورِيِّ ـ: يا سُفيانُ ، إذا جاءَكَ ما تُحِبُّ فأَكثِر مِنَ «الحَمدُ للّهِِ» ، وإذا جاءَكَ ما تَكرَهُ فأَكثِر مِن «لا حَولَ ولا قُوَّةَ إلّا بَاللّهِ» ، وإذَا استَبطَأتَ الرِّزقَ فَأَكثِر مِنَ الاِستِغفارِ . ^۴

۱۱۳۴.مكارم الأخلاق عن إسحاق بن عمّار :خَرَجتُ مَعَ أبي عَبدِ اللّهِ عليه السلام وهُوَ يُحَدِّثُ نَفسَهُ ، ثُمَّ استَقبَلَ القِبلَةَ فَسَجَدَ طَويلاً ، ثُمَّ ألزَقَ خَدَّهُ الأَيمَنَ بِالتُّرابِ طَويلاً ، قالَ : ثُمَّ مَسَحَ وَجهَهُ ثُمَّ رَكِبَ ، فَقُلتُ لَهُ : بَأَبي أنتَ واُمّي لَقَد صَنَعتَ شَيئا ما رَأَيتُهُ قَطُّ .
قالَ : يا إسحاقُ إنّي ذَكَرتُ نِعمَةً مِن نِعَمِ اللّهِ عز و جل عَلَيَّ فَأَحبَبتُ أن اُذَلِّلَ نَفسي .
ثُمَّ قالَ : يا إسحاقُ ما أنعَمَ اللّهُ عَلى عَبدٍ بِنِعمَةٍ فَشَكَرَها بِسَجدَةٍ يَحمَدُ اللّهَ فيها فَفَرَغَ مِنها ^۵ ، حَتّى يُؤمَرَ ^۶ لَهُ بِالمَزيدِ مِنَ الدّارَينِ . ^۷