27
نهج الذكر (ع-ف) ج2

۸۷۷.البلد الأمينـ در بيان دعاى تهليلِ روايت شده از پيامبر صلى الله عليه و آله ـ: به نام خدا بگو و بگو : ... پاكا خدا (سه مرتبه) به شمار هر تسبيحى كه تسبيح كنندگانش مى گويند ... و پاكا آن كه چيزى همانند او نيست ! پاكا آن كه چيزى هم توان او نيست ! پاكا خداى حكيم و بزرگ و آفريننده ! پاكا مهرورز بنده نواز ! پاكا بردبار بزرگوار ! پاكا آفريدگار جان آفرين ! پاكا راستگوى آفريننده[ى خلق] از نيستى ! پاكا صورتگر كفايت كننده ! پاكا شفا دهنده عافيت بخش ! پاكا آن كه چيزى همسنگ او نيست ! پاكا آن كه هيچ چيزى با او ضدّيت نتواند كرد ! پاكا آن كه هيچ چيزى به او علم پيدا نتواند كرد! پاكا آن كه هيچ چيزى تغييرش نتواند داد ! پاكا آن كه هيچ چيزى او را در پادشاهى اش مقهور نتواند كرد !
پاكا آن كه تعريف كنندگان تعريفش نتوانند كرد ! پاكا آن كه وصف كنندگان ، از عهده وصفش بر نخواهند آمد! پاكا آن كه تشبيه كنندگان ، او را تشبيه نتوانند كرد ! پاكا آن كه پدرى ندارد! پاكا آن كه همسرى ندارد! پاكا آن كه هيچ همانندى ندارد! پاكا تواناى قدرتمند ! پاكا والاى برين ! پاكا آن كه هيچ چيزى از او فوت نمى شود ! پاكا آن كه چيزى بر او پوشيده نيست ! پاكا آن كه ديدگان ، او را در نمى يابند ! پاكا آن كه در گمان ها نمى گنجد! پاكا آن كه موجودات را به خواست خويش پديد مى آورد ! پاكا گرداننده[ى كار عالم] به تدبير خويش ! پاكا آن كه از موجودات و عرش ، برتر است ؛ چرا كه خود ، ايجاد كننده آنهاست ! پاكا آن كه شب و روز را با قدرت خويش آفريد ! پاكا آن كه آسمان هاى بالا را آفريد ! پاكا آن كه حجاب ها را آفريد ، بى آن كه از كسى كمك بگيرد ! پاكا آفريننده شدّت نور ! پاكا آن كه آسمان ها را بى هيچ ستونى و كمكى برپا داشت ! پاكا آن كه عرش را آفريد و به تنهايى ، چيزها را اندازه گيرى كرد ! پاكا آن كه مخلوقات شگفتش را آفريد ، بى آن كه [در اين كار] هيچ شريك و دستيارى داشته باشد ، و از همه چيز ، برتر است و هيچ چيز ، او را در نمى يابد ! پاكا آفريننده صورتگر ، كه نام هاى نيكو ، همه از آنِ اوست ! آنچه در آسمان ها و زمين است ، او را به پاكى مى ستايد و او عزّتمند و استواركار است .
پاكا آن كه زمين را با قدرت خويش ، استوار داشت ! پاكا آن كه مخلوقات را با عظمت خويش آفريد ! پاكا آن كه بادها را پديد آورد و آنها را هر جا كه بخواهد ، روانه مى سازد ! پاكا آن كه روزىِ خويش را از هيچ آفريده اش نمى برد! پاكا آن كه فرشتگان به زبان هاى گونه گون تسبيحش مى گويند ! پاكا آن كه بهشت ، او را با ستايش هاى شگفت ، تسبيح مى گويد ! پاكا آن كه آتش ها[ى دوزخ ،] او را با كند و زنجيرهايشان تسبيح مى گويند ! پاكا آن كه كوه ها او را با كرانه هايشان تسبيح مى گويند ! پاكا آن كه درختان ، با جوانه زدن و گل دادن برگ هايشان ، او را تسبيح مى گويند ! پاكا و برينا او از آنچه برايش انباز مى آورند !
اى پروردگار (سه مرتبه)! اى خداوند خداوندان ، و اى سبب ساز ، و اى آزاد كننده بندگان از عذاب ! پاكا آن كه درياها با خروش خيزاب هايشان ، او را تسبيح مى گويند ! پاكا آن كه مورچگان در لانه هايشان ، او را تسبيح مى گويند ! پاكا آن كه بادها با وزش جريان هايشان ، او را تسبيح مى گويند ! پاكا آن كه ماهيان در بستر درياها او را تسبيح مى گويند ! پاكا آن كه پريان به زبان هاى خويش ، تسبيحش مى گويند ! پاكا آن كه آدميان به زبان هاى گونه گون تسبيحش مى گويند ! پاكا آن ايستاده پاينده ! پاكا آن شكوهمند زيبا !
اى داناى نهان ها ! اى آمرزنده گناه ها ! اى پوشاننده عيب ها ! اى آن كه هيچ جايى بر او پوشيده نيست ! اى آن كه هر روزى [و آنى] ، در كارى است ! اى بلندمرتبه ! اى آن كه هيچ كارى ، او را از كارى ديگر باز نمى دارد ! اى شكوهمند گرامى !
اى پاينده ! اى ايستاده ! اى ديرين ! اى پادشاه ! اى پاك ! اى بى گزند ! اى ايمنى بخش! اى نگهبان [عالم] ! اى عزّتمند ! اى قدرتمند ! اى بزرگ منش ! اى آفريننده ! اى پديد آورنده[ى جانداران ، بدون الگو] ! اى صورتگر ! اى آن كه هيچ چيزى همانندش نيست و او شنوا و بيناست ! معبودى جز تو نيست . پاكى تو و من ، از ستمكاران بوده ام .


نهج الذكر (ع-ف) ج2
26

۸۷۷.البلد الأمين :دُعاءُ التَّهليلِ مَروِيٌّ عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله ؛ بَسمِل وقُل : . . . سُبحانَ اللّهِ ـ ثَلاثا ـ بِعَدَدِ كُلِّ تَسبيحٍ سَبَّحَهُ المُسَبِّحونَ . . . وسُبحانَ مَن لَيسَ كَمِثلِهِ شَيءٌ ، سُبحانَ مَن لا يُقادِرُهُ ۱ شَيءٌ ، سُبحانَ اللّهِ الحَكيمِ الكَبيرِ الخالِقِ ، سُبحانَ الحَنّانِ المَنّانِ ، سُبحانَ الحَليمِ الكَريمِ ، سُبحانَ الخالِقِ البارِئِ ، سُبحانَ الصّادِقِ البادي ، سُبحانَ المُصَوِّرِ الكافي ، سُبحانَ الشّافي المُعافي ، سُبحانَ مَن لا يُعادِلُهُ شَيءٌ ، سُبحانَ مَن لا يُحادُّهُ شَيءٌ ، سُبحانَ مَن لا يَعلَمُهُ شَيءٌ ، سُبحانَ مَن لا يُغَيِّرُهُ شَيءٌ ، سُبحانَ مَن لا يَقهَرُهُ شَيءٌ في مُلكِهِ .
سُبحانَ مَن لا يَحُدُّهُ الحادُّونَ ، سُبحانَ مَن لا يَصِفُهُ الواصِفونَ ، سُبحانَ مَن لا يُشَبِّهُهُ المُشَبِّهونَ ، سُبحانَ مَن لا أبَ لَهُ ، سُبحانَ مَن لا قَرينَ لَهُ ، سُبحانَ مَن لا شَبيهَ لَهُ ، سُبحانَ القادِرِ المُقتَدِرِ ، سُبحانَ العَلِيِّ المُتَعالِ ، سُبحانَ مَن لا يَفوتُهُ شَيءٌ ، سُبحانَ مَن لا يَخفى عَلَيهِ شَيءٌ ، سُبحانَ مَن لا تُدرِكُهُ العُيونُ ، سُبحانَ مَن لا تُخالِطُهُ الظُّنونُ ، سُبحانَ مُنشِئِ الأَشياءِ بِمَشِيَّتِهِ ، سُبحانَ المُدَبِّرِ بِتَدبيرِهِ ، سُبحانَ مَن جَلَّ عَنِ الأَشياءِ وَالعَرشِ بِإِنشائِهِ ، سُبحانَ مَن أنشَأَ اللَّيلَ وَالنَّهارَ بِقُدرَتِهِ ، سُبحانَ مَن أنشَأَ السَّماواتِ العُلى ، سُبحانَ مَن قَدَّرَ الحُجُبَ مِن غَيرِ أن يَستَعينَ بِأَحَدٍ ، سُبحانَ خالِقِ سورَةِ النّورِ ، سُبحانَ مَن أقامَ السَّماواتِ بِغَيرِ عَمَدٍ ولا مُعينٍ ، سُبحانَ مَن خَلَقَ العَرشَ وَانفَرَدَ بِتَقديرِ الأَشياءِ ، سُبحانَ مَن خَلَقَ عَجائِبَ خَلقِهِ مِن غَيرِ شَريكٍ مَعَهُ ، وجَلَّ عَنِ الأَشياءِ فَلا يُدرِكُهُ شَيءٌ ، سُبحانَ الخالِقِ المُصَوِّرِ ، لَهُ الأَسماءُ الحُسنى ، يُسَبِّحُ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَالأَرضِ وهُوَ العَزيزُ الحَكيمُ .
سُبحانَ مَن أثبَتَ الأَرضَ بِقُدرَتِهِ ، سُبحانَ مَن خَلَقَ الخَلقَ بِعَظَمَتِهِ ، سُبحانَ مَن أنشَأَ الرِّياحَ ويُرسِلُها حَيثُ يَشاءُ ، سُبحانَ مَن لَم يَقطَع رِزقَهُ عَن أحَدٍ مِن خَلقِهِ ، سُبحانَ مَن تُسَبِّحُ لَهُ المَلائِكَةُ بِأَنواعِ اللُّغاتِ ، سُبحانَ مَن تُسَبِّحُ لَهُ الجَنَّةُ بِغَرائِبِ التَّسبيحِ ، سُبحانَ مَن تُسَبِّحُ لَهُ النّيرانُ بِأَغلالِها ، سُبحانَ مَن تُسَبِّحُ لَهُ الجِبالُ بِأَكنافِها ۲ ، سُبحانَ مَن تُسَبِّحُ لَهُ الأَشجارُ عِندَ تَوريدِ أوراقِها ، سُبحانَهُ وتَعالى عَمّا يُشرِكونَ .
يا رَبِّ ـ ثَلاثا ـ يا رَبَّ الأَربابُ ، ويا مُسَبِّبَ الأَسبابِ ، ويا مُعتِقَ الرِّقابِ مِنَ العَذابِ ، سُبحانَ مَن تُسَبِّحُ لَهُ البِحارُ عِندَ تَلاطُمِ أمواجِها ، سُبحانَ مَن تُسَبِّحُ لَهُ الذَّرُّ في مَساكِنِها ، سُبحانَ مَن تُسَبِّحُ لَهُ الرِّياحُ عِندَ هُبوبِ جَرَيانِها ، سُبحانَ مَن تُسَبِّحُ لَهُ الحيتانُ في قَرارِ بِحارِها ، سُبحانَ مَن تُسَبِّحُ لَهُ الجِنُّ بِلُغاتِها ، سُبحانَ مَن تُسَبِّحُ لَهُ بَنو آدَمَ عَلَى اختِلافِ لُغاتِها ، سُبحانَ القائِمِ الدّائِمِ ، سُبحانَ الجَليلِ الجَميلِ .
يا عَلّامَ الغُيوبِ ، يا غَفّارَ الذُّنوبِ ، يا سَتّارَ العُيوبِ ، يا مَن لا يَخفى عَلَيهِ مَكانٌ ، يا مَن هُوَ كُلَّ يَومٍ في شَأنٍ ، يا عَظيمَ الشَّأنِ ، يا مَن لا يَشغَلُهُ شَأنٌ عَن شَأنٍ ، يا ذَا الجَلالِ وَالإِكرامِ .
يا دائِمُ ، يا قائِمُ ، يا قَديمُ ، يا مَلِكُ ، يا قُدّوسُ ، يا سَلامُ ، يا مُؤمِنُ ، يا مُهَيمِنُ ، يا عَزيزُ ، يا جَبّارُ ، يا مُتَكَبِّرُ ، يا خالِقُ ، يا بارِئُ ، يا مُصَوِّرُ ، يا مَن لَيسَ كَمِثلِهِ شَيءٌ وهُوَ السَّميعُ البَصيرُ ، لا إلهَ إلّا أنتَ سُبحانَكَ إنّي كُنتُ مِنَ الظّالِمينَ . ۳

1.في مستدرك الوسائل : ج ۲ ص ۲۴۰ ح ۱۸۷۸ : «لا يغادره» .

2.أكناف الجبل والوادي : نواحيهما حيث تنضمّ إليه (تاج العروس : ج ۱۲ ص ۴۶۶ «كنف») .

3.البلد الأمين : ص ۳۷۴ .

  • نام منبع :
    نهج الذكر (ع-ف) ج2
    سایر پدیدآورندگان :
    افقی، رسول؛ شیخی، حمیدرضا
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1387
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 76886
صفحه از 544
پرینت  ارسال به