۱۱۹۳.امام صادق عليه السلامـ به پدر عبد اللّه بن سنان ـ: اى سِنان! هر كس كه چون برايش غذايى آوردند ، آن را بخورد و سپس بگويد! «سپاس و ستايش ، خدايى را كه اين را ، بدون توش و توانى از جانب من ، روزى ام كرد» ، پيش از آن كه از جا برخيزد ـ يا فرمود : پيش از آن كه غذايش را جمع كنند ـ ، گناهانش آمرزيده مى شود .
۱۱۹۴.الكافىـ به نقل از داوود بن كثير ـ: شبى نزد امام صادق عليه السلام شام خوردم . چون شام خود را تمام كرد ، خدا را حمد گفت .
۱۱۹۵.الكافىـ به نقل از عبيد بن زراره ـ: يك بار با امام صادق عليه السلام غذا خوردم . نشمردم كه چند مرتبه فرمود : «سپاس ، خدايى را كه مرا نسبت به اين غذا ، با اشتها قرار داد» .
۱۱۹۶.كنزالفوائد :گفته اند كه ابو حنيفه يك بار با امام صادق عليه السلام غذا خورد . چون امام ، دست از غذا كشيد ، فرمود : «ستايش ، خدايى را كه پروردگار جهانيان است . بار خدايا ! اين از [نعمت] ، تو و از پيامبر توست» .
ابوحنيفه گفت : اى ابو عبد اللّه ! آيا براى خدا شريك قرار مى دهى؟
امام صادق عليه السلام به او فرمود : «واى بر تو! خداوند متعال در كتاب خود مى فرمايد : «و به عيبجويى برنخاستند ، مگر [بعد از ]آن كه خدا و پيامبرش از فضل خود ، آنان را بى نياز گرداندند» ، و در جاى ديگر مى فرمايد : «و [قطعا برايشان بهتر بود] اگر آنان بدانچه خدا و پيامبرش به ايشان داده اند ، خشنود مى گشتند و مى گفتند : خدا ما را بس است . به زودى ، خدا و پيامبرش از كَرَم خود به ما مى دهند» .
ابو حنيفه گفت : به خدا قسم ، گويا هرگز اين دو آيه را نخوانده ام .
