۱۲۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعا ـ: بار خدايا ! مرا از آنچه به من آموخته اى ، بهره مند گردان و چيزى را به من بياموز كه سودم بخشد ، و بر دانش من بيفزاى . ستايش ، خدا را بر هر حالى ، و پناه مى برم به خدا از حال و روز اهل آتش .

۱۲۴۸.الدعاء ، طبرانىـ به نقل از حبيب بن ابى ثابت ـ: پيامبر صلى الله عليه و آله هر گاه برايش حادثه اى دلخواه و خوشايند پيش مى آمد ، مى فرمود : «ستايش ، خداوندِ نعمت دهِ احسان بخش را كه با لطف و نعمت او كارهاى نيك ، انجام مى پذيرد» ، و در پيشامدهاى ناخوشايند ، مى فرمود : «ستايش ، خداى را بر هر حالى» .

ر . ك : ص 255 (در خوشى و ناخوشى) ، ص 263 (آغاز سخن) .

۱۲۴۷.رسول اللّه صلى الله عليه و آلهـ فِي الدُّعاءِ ـ: اللّهُمَّ انفَعني بِما عَلَّمتَني ، وعَلِّمني ما يَنفَعُني ، وزِدني عِلما . الحَمدُ للّهِِ عَلى كُلِّ حالٍ ، وأعوذُ بِاللّهِ مِن حالِ أهلِ النّارِ . ^۱

۱۲۴۸.الدعاء للطبراني عن حبيب بن أبي ثابت :كانَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله إذا جاءَ الأَمرُ يُعجِبُهُ وَيَسُرُّهُ قالَ : «الحَمدُ للّهِِ المُنعِمِ المُفضِلِ الَّذي بِنِعمَتِهِ تَتِمُّ الصّالِحاتُ»، وكانَ يَقولُ فيما يَكرَهُهُ : «الحَمدُ للّهِِ عَلى كُلِّ حالٍ» . ^۲

راجع : ص 254 (في السرّاء والضرّاء) .
ص 262 (بدء الكلام) .