۱۲۶۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سپاس ، خداى را بر نعمت هاى سرشارش .

۱۲۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سپاس و ستايش ، خداى را بر لطف و احسانش ، و ستايشْ او را در آخرت و دنيا . سوگند به خدا كه اگر [از شدّت عبادت] اعضاى بدنم از هم بريده شوند و تخم چشم هايم آب شوند و بر سينه ام فرو ريزند ، هرگز نخواهم توانست شكرِ يك هزارم يك نعمت از نعمت هاى بى شمار خداوند عز و جل را به جا آورم ، و همه ستايشِ ستايشگران ، به حدّ يكى از نعمت هايى كه او به من داده ، نمى رسد .

۱۲۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ستايش ، خداى را در علم او ؛ تا نهايت رضايتش . ستايش ، خداى را بعد از علم او ؛ تا نهايت رضايتش . ستايش ، خداى را همراه با علم او ؛ تا نهايت رضايتش ... . ستايش ، خداى را با همه ستايش هايش بر همه نعمت هايش . منزّه است خدا و ستايشْ او را ؛ تا نهايت رضايتش در علم او . خدا بزرگ تر است و اين ، حقّ اوست . .. . ستايش ، خداى را ستايشى كه هيچ كسى جز او ، آن را شماره نتواند ؛ پيش از هر كس و با هر كس و پس از هر كس . هيچ توش و توانى نيست مگر به مدد خداى والا و بزرگ ، [و سزاوار اوست آن] بزرگداشتى كه كسى جز او ، آن را شماره نتواند ؛ پيش از هر كس و با هر كس و پس از هر كس .

۱۲۶۴.امام صادق عليه السلام :پيامبر خدا در روز جنگ احزاب ، به درگاه خداوند عز و جل دعا كرد و گفت : «سپاس و ستايش ، خداى يگانه و بى انباز را . سپاس و ستايش ، خدايى را كه مى خوانمش و او پاسخم مى دهد ؛ اگرچه آن گاه كه او مرا مى خواند ، من در پاسخش كندى مى ورزم . سپاس و ستايش ، خدايى را كه از او درخواست مى كنم و او به من عطا مى كند ؛ اگرچه آن گاه كه او از من قرض مى طلبد ، من دريغ مى ورزم . سپاس و ستايش ، خدايى را كه از او عافيت مى طلبم و او عافيتم مى بخشد ؛ گرچه من به چيزى مى پردازم كه او مرا از آن نهى كرده است . سپاس و ستايش ، خدايى را كه هر گاه بخواهم ، در نهانم با او خلوت مى كنم و هر كارى كه داشته باشم ، بى هيچ واسطه اى ، با او در ميان مى گذارم ، و پروردگار من حاجتم را برآورده مى سازد» .

۱۲۶۱.عنه صلى الله عليه و آله :الحَمدُ للّهِِ عَلى سابِغِ ^۱ نِعَمِ اللّهِ . ^۲

۱۲۶۲.عنه صلى الله عليه و آله :الحَمدُ للّهِِ عَلى ما أولى وأبلى ، ولَهُ الحَمدُ فِي الآخِرَةِ وَالاُولى ، وَاللّهِ لَو تَقَطَّعَت أعضائي ، وسالَت مُقلَتايَ عَلى صَدري ، لَن أقومَ للّهِِ عز و جل بِشُكرِ عُشرِ العَشيرِ مِن نِعمَةٍ واحِدَةٍ مِن جَميع نِعَمِهِ الَّتي لا يُحصيهَا العادّونَ ، ولا يَبلُغُ حَدَّ نِعمَةٍ مِنها عَلَيَّ جَميعُ حَمدِ الحامِدينَ . ^۳

۱۲۶۳.عنه صلى الله عليه و آله :الحَمدُ للّهِِ في عِلمِهِ مُنتَهى رِضاهُ ، الحَمدُ للّهِِ بَعدَ عِلمِهِ مُنتَهى رِضاهُ ، الحَمدُ للّهِِ مَعَ عِلمِهِ مُنتَهى رِضاهُ . . . الحَمدُ للّهِِ بِجَميعِ مَحامِدِهِ عَلى جَميعِ نِعَمِهِ ، وسُبحانَ اللّهِ وبِحَمدِهِ مُنتَهى رِضاهُ في عِلمِهِ ، وَاللّهُ أكبَرُ وحَقٌّ لَهُ ذلِكَ . . . الحَمدُ للّهِِ تَحميدا لا يُحصيهِ غَيرُهُ قَبلَ كُلِّ أحَدٍ ومَعَ كُلِّ أحَدٍ وبَعدَ كُلِّ أحَدٍ ، ولا حَولَ ولا قُوَّةَ إلّا بِاللّهِ العَلِيِّ العَظيمِ تَمجيدا لا يُحصيهِ غَيرُهُ ، قَبلَ كُلِّ أحَدٍ ومَعَ كُلِّ أحَدٍ وبَعدَ كُلِّ أحَدٍ . ^۴

۱۲۶۴.الإمام الصادق عليه السلام :إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله دَعَا اللّهَ عز و جل يَومَ الأَحزابِ فَقالَ : الحَمدُ للّهِِ وَحدَهُ لا شَريكَ لَهُ ، الحَمدُ للّهِِ الَّذي أدعوهُ فَيُجيبُني وإن كُنتُ بَطيئا حينَ يَدعوني ، الحَمدُ للّهِِ الَّذي أسأَ لُهُ فَيُعطيني وإن كُنتُ بَخيلاً حينَ يَستَقرِضُني ، وَالحَمدُ للّهِِ الَّذي أستَعفيهِ فَيُعافيني وإن كُنتُ مُتَعَرِّضا لِلَّذي نَهاني عَنهُ ، وَالحَمدُ للّهِِ الَّذي أخلو بِهِ كُلَّما شِئتُ في سِرِّي ، وأضَعُ عِندَهُ ما شِئتُ مِن أمري مِن غَيرِ شَفيعٍ ، فَيَقضي لي رَبّي حاجَتي . ^۵