۱۲۶۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بار خدايا ، اى پروردگار ما ! سپاس و ستايش ، تو را به اندازه گستره آسمان ها و گستره زمين ، و به گستره هر چيزى جز اينها كه تو خواهى.
۱۲۶۶.امام على عليه السلام :پيامبر صلى الله عليه و آله برخاست و دو ركعت نماز خواند و چون گفت : «سمع اللّه لمن حمده» ، با صداى بلند ـ كه ديگران بشنوند ـ گفت : «خدايا ، اى پروردگار ما! ستايش ، تو را به اندازه گستره آسمان ها و گستره زمين و گستره ميان اين دو . اى سزامند بزرگى و ثنا ، بار خدايا! آنچه تو دهى ، هيچ چيز نتواند مانع آن شود ، و آنچه را تو منع كنى [و ندهى] ، كسى نتواند دهد ، و دارايىِ هيچ ثروتمندى ، او را از تو بى نياز نكند.
۱۲۶۷.صحيح البخارىـ به نقل از رفاعة بن رافع زرقى ـ: روزى پشت سر پيامبر صلى الله عليه و آله نماز مى خوانديم . چون سرش را از ركوع برداشت ، فرمود : «سَمِعَ اللّهُ لِمَن حَمِدَه (خداوند ، ستايش ستايشگر خويش را شنيد)».
يك نفر از مأمومان گفت : ربّنا ولك الحمد حَمْدا طيّبا مُبارَكا فيه (خداوندا ! تو را ستايش ، ستايشى پاك و بابركت).
پيامبر صلى الله عليه و آله چون نمازش را تمام كرد ، فرمود : «گوينده ، كه بود؟» .
مرد گفت : من .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «سى و اندى فرشته را ديدم كه به طرف آن دويدند و هر يك سعى داشت زودتر از ديگرى آن را بنويسد».
